De prestigieuze uitgeverij Davidsfonds bracht een boek uit over de beiaard. Het magnifiek boek opent in tekst en foto’s de verborgen wereld van de zingende torens in Vlaanderen. De hoge, niet altijd veilige trappen, de koude wind die door de galmgaten giert, de robuuste bronzen klokken met elk een eigen klank en persoonlijkheid, het klavier dat met vaardige vuisten en voeten wordt bespeeld. Bij het lezen of doorbladeren van het boek klinken de vrolijke klanken in uw oren.
Luc Rombouts vertelt het verhaal van de unieke Vlaamse beiaardcultuur als het oudste muzikaal massamedium in de geschiedenis en de schitterende foto’s van Andreas Dill leggen de anatomie van 15 prominente Vlaamse beiaarden bloot.
Luc Rombouts vertelt achtereenvolgens in “Muziek voor de stille stad” over het Brugse belfort, in “Klank van klokken en klaroenen” gaat het over de Ieperse lakenhalle, “Luiden, kleppen en beiaarden” gaat over de Sint-Michielstoren in Roeselare, in “Bells and Glory” bespreekt hij het belfort in Gent en in “Stond hier de wieg van de beiaard?” heeft hij het over de Sint-Walburgatoren in Oudenaarde. Zijn volgend hoofdstuk “Klokken met een vrolijke twist” gaat over de beiaard in de Onze-Lieve-Vrouwetoren in Deinze, en in “De klank van zomerse maandagavonden” bezoeken we de Onze-Lieve-Vrouwetoren in Antwerpen. Daarna heeft hij het in “Een handvol klinkende perels over de daken” over de Sint-Gummarustoren in Lier, in “Malinovyj zvon” gaat het over de Sint-Romboutstoren in Mechelen, “Een geschenk uit Amerika” gaat over de bibliotheektoren in Leuven en in “Muzikale mosterdpot” bespreekt hij de vieringtoren van de Sint-Sulpitiuskerk in Diest.
Na zijn hoofdstukken over de oudste beiaardklokken ter wereld in de vieringtoren van de Sint-Leonarduskerk in Zoutleeuw en “Shoppen met beiaardmuziek” over de Sint-Quintinustoren in Hasselt, eindigt hij zijn boeiende voorstelling met “Per aspera ad astra” over de Onze-Lieve-Vrouwetoren in Tongeren en “Dorp wordt stad” over de Sint-Niklaastoren van Neerpelt. In twee bijlagen schetst hij dan ook nog eens het overzicht van de beiaarden en van de beiaardactiviteit in Vlaamse steden en gemeenten.
Maar, dit is niet alles. Rombouts schetst ook de historiek van de beiaard, vanaf de 13de– tot en met de 20ste eeuw. In “Beieren op torenklokken” en “Publieke uurwerken en hun klank” schetst hij de situatie in de 13de en 14de eeuw. “In de 15de eeuw”, schrijft Rombouts, “werd het signaal van de beiaard muziek”. De eeuw daarop zag de geboorte van de beiaard als een heus muziekinstrument en in de 17de eeuw bereikte men zuivere beiaardklanken. De 18de eeuw was bijgevolg dé eeuw van de beiaardvirtuozen, in de 19de eeuw werd de beiaard een nationaal symbool, en in de 20ste eeuw tenslotte bereikte de Mechelse beiaardbeweging van Jef Denyn, Amerika, Rusland, Australië en Zuid-Afrika. Russen bv. spreken niet spreken over een beiaard, maar over “Mechelse klanken”, “Malinovyj zvon”. Een bijzonder mooi en bijzonder interessant boek, trouwens, tweetalig, Nederlands en Engels. Warm, ,warm aanbevolen.
Luc Rombouts is beiaardier van de KU Leuven en de stad Tienen. Voor het Davidsfonds schreef hij in 2010 “Zingend Brons”, het meermaals bekroond standaardwerk over beiaardgeschiedenis. Van 2010 tot 2014 coördineerde hij het dossier dat leidde tot de erkenning van de beiaardcultuur in België door UNESCO. In 2016 doctoreerde hij aan de Universiteit Utrecht met een proefschrift over de oorsprong van de beiaard. Andreas Dill is vertaler van beroep. In zijn vrije tijd is hij een gepassioneerd fotograaf. Architectuur is één van Andreas’ geliefde onderwerpen. In zijn beiaardfoto’s brengt hij structuren, vormen en materialen tot leven.
Luc Rombouts Andreas Dill Zingende torens – Vlaamse beiaarden in beeld/Singing Towers-Flemish Carillons in pictures Davidsfonds/(Nederlands/Engels) 208 bladz. ISBN nummer 9789059088764
