De Franse celliste Ophélie Gaillard nodigt de luisteraar uit voor een denkbeeldige reis doorheen de wonderbaarlijke, muzikale wereld van Richard Strauss.
De nieuwste opname van de Franse celliste Ophélie Gaillard belicht de weelderige melodieën van Richard Strauss voor cello. De cd opent met de Sonate voor cello en piano in F op. 6, die Strauss in 1883 componeerde toen hij net negentien jaar oud was voor zijn vriend Hans Wilhan, en met de Romance in F, op. 13. Centraal staat “Don Quixote” (1898), een combinatie van cello, altviool en viool om de personages van Don Quixote, Sancho Panza en Dulcinea in muziek uit te beelden. Ten slotte rondt de eerste versie van het lied “Morgen”, met cello in plaats van viool naast de piano, het programma af.
Ophélie Gaillards interpretatie van de werken van Strauss onthult haar beste kwaliteiten, flexibiliteit, enthousiasme en verfijning. Ze speelt de Sonate in F met pianist Vassilis Varvaresos en het fijn samenspel tussen de twee is onbetwistbaar. De uitvoering worden gekenmerkt door prachtige expressiviteit. De warme lyriek van Ophélie Gaillard komt overeen met de piano in de Romance en in de Sonate in F, of met de stem in de zachte accenten van “Morgen”.
De sprankelende vitaliteit van het eerste deel wordt prachtig weergegeven in de glinsterende en levendige klank van de piano en door de vloeiende en gepassioneerde klank van de cello, terwijl in het tweede deel, het loom maar intens geluid van de cello opvalt. In het laatste deel vormen de twee instrumenten samen een sonoor beeld waarin melancholie en elan samensmelten zonder dat de ene de andere overstemt. Zowel Gaillard als Varvaresos zijn opmerkelijk vanwege de voortreffelijke delicatesse die ze uit hun instrumenten halen, naast de flamboyante kleuren die de meer geanimeerde delen kenmerken. In de Romance geeft de cello van Gaillard, naast de hypnotiserende, zachte klank van het orkest, delicate gevoelens weer met gratie en kracht.
De prachtig opgenomen, glanzende toon van het orkest en de verbluffende kleuren benadrukken de weelde van Strauss ‘muziek met zijn vele wisselende stemmingen en tinten. Deze kenmerken zijn hoorbaar in zijn karakteristieke schetsen van Sancho, die de altviolist Dov Scheindlin op een opzichtige en humoristische manier portretteert, en die van Dulcinea (Alexandra Conunova speelt de vioolpartij) met zijn charmante allure. Gaillard is op haar beurt opmerkelijk vanwege haar toewijding waarmee ze een subtiel en rijk portret van Cervantes’ schattige held portretteert.
In de loop van “Don Quixote, Phantastische Variationen über ein Thema ritterlichen Charakters” op. 35, uit 1897, wordt de toon almaar dringender en de presentatie van de verschillende scènes krachtiger, zoals in de nerveuze atmosfeer van de vierde variatie (het avontuur met de processie van boetelingen), of in de zevende variatie met de windmachine (Don Quixote’s rit door de lucht), waarbij de houtblazers van het orkest bewonderenswaardig zijn vanwege het effect dat ze creëren. Bovendien speelt Gaillard in de Finale, wanneer Don Quixote sterft, nuances, die raken door eenvoudige maar intense emotie.
Met het Lied “Morgen” op.27, nr. 4, uit 1894, biedt de cd een mooi, lyrisch einde. Ook deze keer zijn Gaillard en Varvaresos verwikkeld in een dialoog die sympathiek en communicatief is, en die de warme, mooie en expressieve stem van de mezzosopraan Beatrice Uria Monzón (foto), prachtig ondersteunen. De prestatie van Ophélie Gaillard, het uitstekend orkest, de gevoelige vertolking van Julien Masmondet en, in de Sonate, Romance en “Morgen”, de fijne begeleiding van Vassilis Varvaresos, maken van de beluistering een geweldige ervaring. Heel, heel mooi. Warm aanbevolen.
Richard Strauss Don Quixote & cello works Opéhlie Gaillard Alexandra Conunova Dov Scheindlin Vassilis Varvaresos Beatrice Uria Monzón Orchestre Symphonique National Tchèque Julien Masmondet cd APARTE AP 147
https://www.stretto.be/2017/06/27/celliste-ophelie-gaillard/