Zoals Anna Paradiso in het bijbehorend boekje bij deze cd schrijft, “De geschiedenis van de muziek zit vol met fijne componisten die om de een of andere reden grotendeels vergeten zijn”. In het geval van Pietro Domenico Paradisi is het alleen te danken aan zijn Toccata in A uit zijn “Sonate di gravicembalo” nr. 6, dat hij volledig aan de complete vergetelheid is ontsnapt.
Zelfs zijn naam is niet zeker, is het Paradies of Paradisi? En, we mogen hem niet verwarren met Maria-Theresia von Paradis, voor wie Mozart in 1784, zijn Pianoconcerto nr. 18 in Bes, KV 456, componeerde. We weten dat hij soms de bijnaam ‘Napolitano’ aan zijn handtekening toevoegde en er wordt aangenomen dat hij ca. 1706, in of rond Napels is geboren. Hij heeft misschien bij Nicola Porpora gestudeerd, maar verder is er weinig over hem bekend, voor hij in 1746 in Engeland arriveerde. Zijn opera, “Alessandro in Persia” op een libretto van Francesco Vanneschi uit Firenze, werd in 1738 in Lucca opgevoerd, en in Londen componeerde hij de opera’s “Fetonte” en “La forza d’amore”. In Londen werd hij weliswaar vooral bekend als klavecinist en klavecimbel leraar. Zijn leerlingen waren o.a. de Duitse sopraan, Gertrud Elisabeth Mara en de Engelse bas, Thomas Linley. Paradies overleed in Venetië.
De verzameling van 12 “Sonate di Gravicembalo” werd voor het eerst gepubliceerd in Londen in 1754. Tien daarvan werden geselecteerd voor deze rijkelijk gevulde cd met bijna 88 minuten muziek. De sonates verschenen in een tijd dat het clavichord in gebruik bleef, het klavecimbel van zijn gloriedagen genoot, en de pianoforte begon tot zijn recht te komen. Anna Paradiso heeft er daarom voor gekozen om op alle drie de instrumenten te spelen. 
Het clavichord en de pianoforte die ze bespeelt, zijn historische instrumenten uit respectievelijk 1792 en 1802. Alom geprezen om haar opnames van solowerken en kamermuziek van de Zweedse componist, Johan Helmich Roman (1694-1758) (foto), laat Anna Paradiso ons nu genieten van de speelsheid en expressiviteit van Paradisi’s klaviermuziek, gecomponeerd in de lijn van Alessandro en Domenico Scarlatti. Warm aanbevolen. 
Anna Paradiso studeerde aan het conservatorium in Bari, waar ze bij Angela Annese, Emanuele Arciuli en Pasquale Iannone, cum laude haar diploma piano behaalde. Aan hetzelfde conservatorium behaalde ze haar diploma klavecimbel. Ze volgde masterclasses bij Gordon Murray, professor aan het conservatorium in Wenen en later zorgde Christophe Rousset voor belangrijke inspiratie op het gebied van Franse muziek. Ze behaalde ook een Master in klavecimbel aan het Royal College of Music in Stockholm bij Mayumi Kamata, en studeerde in die periode ook bij Enrico Baiano in Italië. Ook haar echtgenoot, Dan Laurin, heeft bijgedragen aan haar kennis en inspiratie.
Bovendien is Anna’s studie van originele bronnen over barokke uitvoeringspraktijken en continuo een doorslaggevend moment in haar ontwikkeling geweest. Hierdoor heeft ze haar eigen persoonlijke stijl gecreëerd, erkend met internationale lof. Anna Paradiso, geboren in Bari in Italië, verhuisde in 2006 naar Zweden en is vandaag één van de meest prominente klavecinisten in haar adoptieland, met concerten als soliste en continuo speler in eigen land, maar ook in de rest van Europa, de VS, Japan, Taiwan, Hong Kong en Libanon. Haar vorige opnames voor BIS werden daarenboven enthousiast ontvangen. Ze omvatten solomuziek van J. H. Roman, J. S. Bach en de hedendaagse componist, Vito Palumbo (°1972), evenals barokke en moderne kamermuziek met blokfluitspeler, Dan Laurin (foto) en diverse ensembles.
anna Paradiso plays Paradisi on harpsichord, clavichord and fortepiano cd BIS-2415