Met hun tweede cd voor Capriccio, wijdt het koperkwintet van het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, zich aan Italiaanse muziek. “Viva Italia” is de naam van de cd met muziek uit de barok (Scarlatti, Händel) tot Verdi, Léhar en moderne hits. Met de sopraan, Siobhan Stagg, krijgt het kwintet ondersteuning in de arrangementen die briljant, levendig en kleurrijk worden gepresenteerd. Een erg vermakelijke cd!“Su le sponde del Tebro” (“Aan de oevers van de Tiber”), is een Italiaanse kamercantate voor sopraanstem, trompet, 2 violen en basso continuo, van Alessandro Scarlatti (foto). Zoals bij de meeste kamercantates van Scarlatti, is de auteur van de tekst onbekend. De compositie kan worden gedateerd tussen 1690 en 1695, wanneer Scarlatti koordirigent was in Napels.Op de cd staat werk van Andreas Binder (°1986), Gaspar Cassadó (1897-1966), Händel (1685-1759), Luther Henderson (1919-2003), Franz Lehár (1870-1948), Domenico Modugno (1928-1994), Francesco Sartori (°1957), Alessandro Scarlatti (1660-1725) en Giuseppe Verdi (1813-1901).In 2007 bundelden vijf musici (foto) van het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin (DSO) hun krachten om het koperkwintet van de DSO op te richten. De ensembleleden delen het enthousiasme voor kamermuziek en waarderen de extra uitdaging naast hun werk als orkestmusicus. Thematisch samenhangende concertprogramma’s, waarin originele composities en arrangementen in contextueel interessante en gevarieerde contexten worden gepresenteerd, staan centraal. Het kwintet bestaat uit Falk Maertens (foto) en Raphael Mentzen (trompet), Antoni Adriani (hoorn), Andreas Klein (trombone) en Johannes Lipp (tuba) (foto).De Spaanse cellist en componist, Gaspar Cassadó i Moreu (foto), werd in Barcelona geboren als zoon van de kerkmusicus, Joaquim Cassadó, en begon op zevenjarige leeftijd met cellolessen. Toen hij negen was, speelde hij in al een recital waar Pablo Casals in het publiek zat. Casals bood onmiddellijk aan om hem les te geven en de stad Barcelona kende hem een studiebeurs toe zodat Gaspar bij Casals in Parijs kon studeren. Hij is de componist van het hier opgenomen “Toccata”, dat hij toeschreef aan Girolamo Frescobaldi. Gaspars partituren worden, samen met die van zijn vrouw, de pianiste Chieko Hara, bewaard in het Tamagawa University Museum of Education. Op uitnodiging van zijn vriendin, Alicia de Larrocha, met wie hij een cello-pianoduo vormde, speelde Gaspar Cassado concerten en gaf hij regelmatig les aan de Academia Marshall in Barcelona. De leerstoel Cello aan de Academia Marshall is nu vernoemd naar Gaspar Cassado, en wordt sinds 2018 bekleed door professor Jacob Shaw.Andreas Binder (°1969) (foto)studeerde hoorn bij Siegfried Hammer en Wolfgang Gaag aan de Hochschule für Musik und Theater München. Hij is al jaren een vast lid van de Jazz Band Mind Games en trad op met bekende jazzartiesten als Claudio Roditi en Til Broenner. In 2017 werd hij genomineerd voor de Duitse Echo Jazz Award als beste instrumentalist. Naast zijn veelzijdigheid als musicus is hij ook een begenadigd schrijver en componist. Tijdens de HARMONIC BRASS-concerten vermaakt hij het publiek met charmante en humoristische aankondigingen tussen de muziek.

Francesco Sartori is een Italiaanse componist pianist en trompettist. Hij componeerde met Lucio Quarantotto (1957-2012), “Con te partirò”, voor Andrea Bocelli. Sartori en Quarantotto componeerden ook “Canto della Terra” en “Immenso”, beide in 1999 opgenomen door Bocelli voor zijn album “Sogno”, en “Mille Lune Mille Onde” voor zijn album “Cieli di Toscana” uit 2001. “Canto della Terra” werd in 2007 ook opgenomen als een duet tussen Bocelli en Brightman. Sartori en Quarantotto, die voor Sugar Music werkten, hebben samen een groot deel van Bocelli’s poprepertoire gecomponeerd.“Nel blu dipinto di blu” (“Volare”) werd voor het eerst uitgevoerd in 1958 door het duo, Domenico Modugno (foto) en Johnny Dorelli (eigenl. Giorgio Guidi), op het Festival della Canzone Italiana di San Remo, waar het de eerste prijs won. Het lied was geschreven door Domenico Modugno zelf (muziek en tekst) en Franco Migliacci (tekst), en werd in 1958, (maar dan enkel gezongen door Domenico Modugno), gekozen om Italië te vertegenwoordigen op het (derde) Eurovisiesongfestival in de AVRO-studio’s in Hilversum, waar het de 3^de prijs won. Winnaar was toen André Claveau met “Dors, mon amour”. Modugno was het eerst aan de beurt, voor Corry Brokken met “Heel de wereld” voor Nederland. Zij eindigde als negende. Omdat er iets mis ging met de uitzending, herhaalde Modugno zijn lied aan het eind. Het was een ballade in chanson-stijl, waarin Modugno beschreef hoe hij in gezelschap van zijn geliefde, het gevoel had te kunnen vliegen. De zanger droomde hoe hij zijn handen en gezicht blauw verfde, en door de wind omhoog werd getild.De Australische sopraan Siobhan Stagg (foto) maakte in 2015 haar debuut in de Royal Opera met de titelrol in Rossi’s Orpheus in het Sam Wanamaker Playhouse, Shakespeare’s Globe. In 2017 keerde ze terug om Pamina in Die Zauberflöte te zingen. Stagg studeerde aan de Universiteit van Melbourne en de Wales International Academy of Voice in Cardiff. Ze studeerde verder in programma’s voor jonge artiesten bij het Salzburg Festival en de Deutsche Oper Berlin, waar ze nu zingt als lid van het ensemble. Engagementen omvatten Pamina (Die Zauberflöte), Sophie (Werther), Woglinde (Das Rheingold) en het vogeltje in Siegfried voor Deutsche Oper Berlin; Konstanza (Die Entführung aus dem Serail) en Pamina voor Salzburg Festival; Cordelia (Aribert Reimanns “Lear”) voor de Staatsopera van Hamburg en Woglinde voor de Staatsopera van Berlijn. Siobhan Stagg zingt regelmatig o.l.v. dirigenten als Marko Letonja, Kent Nagano, Simon Rattle, Donald Runnicles, Pinchas Steinberg, Christian Thielemann en Simone Young. Engagementen omvatten o.a. Ein deutsches Requiem met Thielemann en de Berliner Philharmoniker. Haar opnamen zijn onder meer het soloalbum ‘Hymne à l’amour’, genomineerd voor Best Classical Album in de Australian Independent Music Awards 2013. Haar vele onderscheidingen zijn onder meer tijdens de Belvedere Competition 2014 en de International Mozart Competition, 2014, de eerste prijs bij de Stuart Burrows International Voice Awards, 2013 en de eerste prijs en de Audience Choice Award op de Mietta Song Competition, 2012.Tracklist:

Gaspar Cassadó

1. Toccata (after G. Frescobaldi) (arr. F. Mills for brass quintet)

Alessandro Scarlatti

“Su le sponde del Tebro” (arr. B. Bjornes, Jr. for voice and brass quintet)

2. Sinfonia
3. Recitative: Su le sponde del Tebro – Aria: Contentatevi, o fidi pensieri
4. Recitative: Mesto, stanco e spirante – Arioso: Infelici miei lumi
5. Aria: Dite almeno
6. Recitative: All’aura, al cielo, ai venti – Aria: Tralascia pur di piangere

George Frideric Handel  (Ryan Christensen, arranger) :

7. Rinaldo, HWV 7, Act II: Lascia ch’io pianga (arr. R. Christensen for voice and brass quintet)

Giuseppe Verdi (Matthias Gromer, arranger):

8. I vespri siciliani, Act I: Overture (arr. M. Gromer for brass quintet) (arr. Waldemar Swiergiel)
9. I vespri siciliani, Act V: Mercè, dilette amiche (arr. W. Swiergiel for voice and brass quintet)

Andreas Binder:

Concerto Italiano (arr. H. Zellner for brass quintet)

10. I. Il vento di Querceto
11. II. Una passeggiata a Roma
12. III. Il traffico di Napoli

Franz Lehár (Johannes Lipp, arranger) :

13. Giuditta, Act IV: Meine Lippen, sie küssen so heiß (arr. J. Lipp for voice and brass quintet)

Luther Henderson:

14. Gilda and the Five Dukes (after G. Verdi’s Rigoletto) (Augustin Lehfuss, arranger)

Domenico Modugno:

15. Nel blu, dipinto di blu, “Volare” (arr. A. Lehfuss for voice and brass quintet)

Francesco Sartori (Johannes Lipp, arranger) :

16. Con te partirò (arr. J. Lipp for voice and brass quintet)

Su le sponde del Tebro Viva Italia Siobhan Stagg Blechbläserquintett des Deutschen Symphonie-Orchesters Berlin cd Capriccio C5402