Jo De Poorter, “De koning is dood. Leve de koning! Waarom sommige koningshuizen afsterven en andere overleven”, uitgegeven door Pelckmans.

De koninklijke families zijn vaak al decennia lang met elkaar verbonden door huwelijken en oorlogen, en hun geschiedenissen grijpen telkens in elkaar. Toch ziet ieder koningshuis zich voor andere opdrachten en dilemma’s gesteld. Bovendien moeten zij voortdurend nadenken over de media, de politiek en hun rol en invloed in een steeds veranderende samenleving. Overleeft bv. koning Filip deze turbulente tijden? Wacht zijn dochter Elisabeth nog een koninkrijk? En wat met de Nederlandse kroonprinses Amalia of de Britse troonopvolger William?

Waarom heeft Duitsland geen keizer meer, Griekenland geen koning, Rusland geen tsaar en Iran geen sjah? Wat deden die gekroonde hoofden zo vreselijk verkeerd? Wat doen Charles en Willem-Alexander zoveel beter?

Het christelijk koningschap heeft vanaf 754, zijn stempel gedrukt op de machtsverhoudingen in West-Europa en heeft het koningschap gelegitimeerd en gesanctioneerd. De erfenis van het christendom in Europa is omstreden. Religie en Verlichting lijken moeilijk samen te gaan in het Westen. Tegelijkertijd is de geschiedenis van de monarchieën in alle Europese landen, onlosmakelijk verbonden met ontwikkelingen die zich in de loop van vele eeuwen hebben voorgedaan in het christendom en de katholieke kerk. In de 16de eeuw streefden monarchen, vooral die van het Spaans Rijk zoals Keizer Karel V, ernaar hun feodale bestuur meer te centraliseren en versterken door de gewestelijke en stedelijke autonomie op te heffen en de adellijke privileges te beperken. De Reformatie werd door vooral veel Duitse vorsten aangegrepen om zich af te zetten tegen de paus en de keizer, omdat het lutheranisme een grotere rol toedichtte aan de koning. In de 17de eeuw gingen onder meer de Pruisische en Franse koningen, met name de ‘Zonnekoning’ Louis XIV, nog een stap verder: de absolute monarchie.

Sinds het einde van de Eerste Wereldoorlog zijn de meeste Europese monarchieën afgeschaft. Tegenwoordig zijn er weliswaar nog 12 soevereine monarchieën in Europa. Van deze zijn er zeven een koninkrijk. Denemarken, Noorwegen, Zweden en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland hebben een premoderne oorsprong, de koninkrijken der Nederlanden en België werden gesticht in respectievelijk 1815 en 1830. Het koninkrijk Spanje, ontstaan uit een personele unie van 1479 tussen Castilië en Aragon, die in 1716 tot eenheid werd gesmeed, werd tweemaal onderbroken maar ging in 1978, over tot een constitutionele monarchie.

In zijn boek onderzoekt Jo De Poorter waarom zoveel grote koningshuizen roemloos ten onder zijn gegaan, terwijl er andere glorierijk overeind blijven. Waarom sommige koningen met zoveel haat zijn afgezet, verbannen of vermoord zijn, en andere onder fonkelende kronen in gouden koetsen blijven rijden.

Jo De Poorter is de meest bevraagde koninklijke biograaf van België. Hij levert op radio en tv commentaar bij alle grote dynastieke gebeurtenissen: van de 18de verjaardag van kroonprinses Elisabeth, over het overlijden van de Queen, tot de kroning van koning Charles. De Poorter deelde die kennis al in zijn bestsellers over Queen Elizabeth, koningin Mathilde, prinses Elisabeth en het koningspaar Albert & Paola.

Jo De Poorter De koning is dood. Leve de koning! Waarom sommige koningshuizen afsterven en andere overleven 394 bladz. uitg. Pelckmans ISBN 978-94-6383-830-6