“Gluck Arias” door Ann Hallenberg en The Mozartists o.l.v. Ian Page, op het label Signum Classics. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

De gevierde Zweedse mezzosopraan, Ann Hallenberg won twee keer de prijs voor ‘Best Operatic Recital’ bij de International Opera Awards, terwijl Ian Page’s eerdere Gluck-opname met The Mozartists (‘Blessed Spirit – een Gluck-retrospectief’) door Gramophone Magazine werd geselecteerd als één van de tien beste Gluck-opnamen aller tijden! Na verschillende samenwerkingen in het operahuis en in de concertzaal, realiseerden Hallenberg en Page nu voor het eerst samen in de studio, de opname van een schitterende, nieuwe recital cd met aria’s van Christoph Willibald von Gluck (1714-1787).

De operacomponist, Christoph Willibald (Ritter) von Gluck (foto) werkte o.a. in Italië, Parijs en Wenen en was één van de belangrijkste vernieuwers van de opera als genre uit de muziekgeschiedenis. Met zijn “Orfeo ed Euridice” uit 1762, beïnvloed door de Italiaanse tekstdichter Ranieri de’ Calzabigi (1714-1795) en door het essay, “Saggio sopra L’Opera in Musica” uit 1755, van Francesco Algarotti (1712-1764), ontketende hij bijna een revolutie in de operawereld. In 1776, ontbrandde zelfs een hevige strijd los tussen de hervormingsgezinde “Gluckisten” en de “Piccinnisten”, aanhangers van de Italiaanse belcanto-opera van de Italiaanse componist, Niccolò Piccini (1728-1800). Calzabigi was onder de indruk geraakt van de Franse tragédie en musique en wilde de Italiaanse opera hervormen door deze eenvoudiger en dramatischer te maken. In 1761, vestigde hij zich in Wenen, waar hij gelijkgestemde hervormers zoals Gluck (samen op de foto) ontmoette.

Algarotti (foto) had in zijn essay nl. aangedrongen op een sterk vereenvoudigde vorm van de opera seria met meer aandacht voor het libretto, waarin het verhaal niet langer achtergesteld mocht worden aan de muziek, dans en decor. Een attaché aan de Franse ambassade, François Leblanc du Roullet (1716-1786), vestigde Glucks aandacht op de Franse operatraditie en bezorgde hem in 1772, het Frans libretto voor “Iphigénie en Aulide” en in 1776, voor “Alceste”.

De opera die Gluck componeerde werd door de Parijse Opera in 1774 opgevoerd, gevolgd door een sterk omgewerkte, Franse versie van zijn Orfeo onder de naam “Orphée et Eurydice”. “Orfeo ed Euridice” was de eerste van Glucks opera’s waarmee hij brak met de heersende operaconventies en een nieuwe fase in de operageschiedenis inluidde. Zijn opera bevatte niet de complexe muziek en plot van de traditionele opera seria, maar maakte gebruik van een simpelere opzet. De opera wordt vandaag nog steeds terecht gezien als één van de invloedrijkste, Duitse opera’s ooit.

Het programma van de cd werd samengesteld rond 3 aria’s uit Glucks “Il trionfo di Clelia” (Bologna, 1763), gecomponeerd voor de beroemde castraat, Giovanni Manzuoli (1720-1782) (foto), een vriend van de familie Mozart en naast Farinelli en Caffarelli, één van de grootste zangers van zijn tijd. Manzuoli creëerde in 1771, in het Teatro Regio Ducale in Milaan, de titelrol in “Ascanio in Alba” K.111, een Festa teatrale in due parti van de toen 15-jarige! Mozart (foto), die het werk in een paar weken tijd componeerde.

Op het programma staan ook niet eerder opgenomen aria’s uit “Ipermestra” (Venetië, 1744) en “Le nozze d’Ercole e d’Ebe” (Dresden, 1747). Ook te horen is Glucks herziene versie van het prachtig “Che puro ciel” uit “Orfeo ed Euridice” (gecomponeerd voor Parma in 1769), en het populaire “O del mio dolce ardor” uit “Paride ed Elena”, de laatste van de drie ‘hervormingsopera’s van de componist.

De Zweedse mezzosopraan Ann Hallenberg (1967) studeerde aan het Royal College of Music in Stockholm bij Kerstin Meyer en Erik Saedén en vervolgde haar studie in Londen bij Joy Mammen. Haar eerste rollen waren Fulgenzia in Donizetti’s “Il fortunato inganno” aan de Vadstena Academie in 1995 en Aristaeus in Rossi’s “Orfeo” in Drottningholm in 1997. In 2001 keerde ze terug als Cornelia in Händels “Giulio Cesare”. Ann Hallenberg heeft ondertussen een schitterende operacarrière op concertpodia in heel Europa en verschijnt regelmatig in grote operahuizen en op festivals, in rollen van Rossini, Mozart, Gluck, Händel, Vivaldi, Monteverdi en Purcell. De mezzosopraan werd in 2019 en 2020, benoemd tot artist in residence in Drottningholm en bracht er Händels “Ariodante” o.l.v. Ian Page. In 2021, werd ze door de koning van Zweden benoemd tot “Hovsångerska”.

De Britse dirigent, Ian Page (1963), de oprichter en artistiek directeur van “Classical Opera” en “The Mozartists”, studeerde Engelse literatuur aan de Universiteit van York. Daarna studeerde hij piano en directie aan de Royal Academy of Music in Londen en werkte hij voor de Glyndebourne Festival Opera, The Royal Opera, de Scottish Opera en de English National Opera. Met Classical Opera heeft Page tal van Mozart-opera’s gedirigeerd, waaronder de opvallende wereldpremières van de ‘oorspronkelijke’ versie van “Mitridate, re di Ponto” en een nieuwe voltooiing van Mozarts “Zaide”, de Britse premières van Glucks “La clemenza di Tito” en Telemanns “Orpheus”, en de eerste nieuwe enscenering in 250 jaar van Johann Christian Bachs “Adriano in Siria”. In 2012, begon hij aan een nieuwe complete cyclus van Mozart-opera-opnames. Page bedacht ook “MOZART 250”, het zevenentwintig jaar durend project van Classical Opera waarin een substantieel deel van het programma van het gezelschap elk seizoen de muziek zal onderzoeken die precies 250 jaar eerder door Mozart en zijn tijdgenoten werd gecomponeerd. Dit immens project loopt van 2015 tot 2041.