“Pianosong”, door Alexandre Tharaud en het Orchestra National Bordeaux Aquitaine o.l.v. Pierre Dumoussaud, op het label Erato. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Door chansons om te zetten in een nieuwe pianistische en symfonische taal brengt Alexandre Tharaud met “Pianosong” een eerbetoon aan de grote Franse “interprètes, auteurs et compositeurs” van de 20^ste eeuw.

Alexandre Tharaud werd in 1968 geboren in Parijs en ontdekte de muziek dankzij zijn moeder, een danslerares, en zijn vader, eigenaar van een Citroën-garage. Zijn vader deed hem optreden als figurant in de theaters van Noord-Frankrijk, waar het gezin vaak de weekends doorbracht. Op initiatief van zijn ouders begon hij op zijn vijfde met piano bij Carmen Taccon-Devenat, een leerlinge van Marguerite Long. Hij ging op 14-jarige leeftijd naar het conservatorium van Parijs, waar hij op zijn zeventiende een eerste prijs won in de klas van Germaine Mounier. Hij perfectioneerde zich bij Théodore Paraskivesco (een genaturaliseerde Franse pianist van Roemeense afkomst) en ontving advies van Claude Helffer, Leon Fleisher en Nikita Magaloff. In 1987, won hij de Maria-Canals Internationale Competitie in Barcelona en een jaar later, de Città di Senigallia Competitie in Italië. In 1989 ontving hij de tweede prijs op de internationale wedstrijd in München. Zijn carrière groeide snel in Europa en vervolgens in Noord-Amerika en Japan.

Alexandre Tharaud is ondertussen uitgegroeid tot een unieke figuur in de klassieke muziekwereld en een belangrijke exponent van het Frans pianospel. Zijn buitengewone discografie van meer dan 25 soloalbums, waarvan de meeste belangrijke prijzen van de muziekpers ontvingen, omvat repertoire variërend van Couperin, Bach en Scarlatti, via Mozart, Beethoven, Schubert, Chopin, Brahms en Rachmaninov, tot de belangrijkste Franse componisten uit de 20e eeuw. De breedte van zijn artistieke inspanningen komt ook tot uiting in samenwerkingen met theatermakers, dansers, choreografen, schrijvers en filmmakers, evenals met singer-songwriters en muzikanten buiten de klassieke muziek.

Alexandre Tharaud staat bekend als één van de meest vooraanstaande pianisten van het klassiek repertoire, maar zijn album “Cinéma” (Erato) (foto) uit 2022, gewijd aan filmmuziek, bv. toonde aan dat hij ook buiten de klassieke wereld veel weerklank vindt. Zijn nieuwe cd “Pianosong” biedt nu door middel van improvisaties, arrangementen en orkestraties, een muzikale metamorfose van bekende, Franse klassiekers.

Op het programma (wel 29 nummers) staan chansons en mélodies van o.a. Francis Poulenc (1899-1963), Dino Olivieri (1905-1963), Jean Wiener (1896-1982), Serge Gainsbourg (1928-1991), Leo Ferre (1916-1993), Georges Brassens, Norbert Glanzberg (1910-2001), Jacques Brel (1929-1978), Mylène Farmer, Michel Fugain, Claude Nougaro en Yves Duteil.

De fagottist, Pierre Dumoussaud (1990) (foto), bereikte als dirigent de internationale operascène, dankzij de prijs die hij in 2017 won op het Concours International de Chefs d’Orchestre d’Opéra, georganiseerd door de Opéra Royal de Wallonie. Hij raakte als fagottist gefascineerd door het symfonisch repertoire en volgde een opleiding tot dirigent aan het Conservatoire de Paris tot 2014, toen hij de eerste prijs won op de “Talents Chefs d’Orchestre” van ADAMI (Administration des droits des artistes et musiciens interprètes). Het jaar daarop, toen hij 25 werd, verving hij op het laatste moment Alain Lombard voor een televisieconcert met het Orchestre National Bordeaux Aquitaine. Hij heeft een bijzondere band met dit orkest onderhouden en werd assistent-dirigent, waarna hij aan het hoofd stond van verschillende operaproducties en balletten.

Hij werd uitgenodigd om het orkest van het Festival de Pâques de Deauville te dirigeren en werkte nauw samen met Renaud Capuçon, Bertrand Chamayou en Nicholas Angelich. “Helder en modern, maar ook welsprekend en levendig”, om Christian Merlin (Le Figaro) te citeren, wordt Pierre Dumoussaud zowel door instrumentalisten als door zangers en dansers gewaardeerd. De jonge dirigent trad trouwens voor het eerst op in de Opéra National de Paris in mei 2021, in de productie, “Hommage à Roland Petit”.