Voor velen is en blijft de Engelse rockband The Who dé ultieme rockband. The Who behoort samen met The Beatles, The Kinks en The Rolling Stones, onbetwist tot de grootste Engelse bands uit de jaren ‘60. Hun bekendste hit uit die jaren, “My Generation”, is een icoon van de popmuziek geworden. Door het groot succes van de rockopera “Tommy” (1969), “Who’s Next” (1971) en “Quadrophenia” (1973) wist de groep zijn populariteit in de jaren ’70 verder te zetten. The Who behoort met Led Zeppelin, Deep Purple, Pink Floyd en The Rolling Stones tot de absolute top.
The Who maakte dankzij het creatieve brein van gitarist Pete Townshend rock met inhoud, waardoor zowel ‘arbeider als intellectueel’ van hun muziek kon genieten. Maar Townshend kon zijn composities alleen goed vormgeven dankzij de uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van zanger Roger Daltrey, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon. Niet alleen op de albums, maar zeker ook live.
Powerchords en rockopera (Tommy & Quadrophenia)), explosief drumwerk, basloopjes van John Entwistle, een krachtige stem en rondvliegende microfoon, waren van grote invloed op de ontwikkeling van de hardrock en de powerpop, terwijl de luidruchtige en agressieve concerten, de weg vrijmaakten voor punkrock- en heavymetalbands,
Het boek besteedt ook veel aandacht aan hun befaamde optredens, zoals die op de festivals van Monterey (1967), Woodstock (1969) en Wight (1969/1970). The Who was nl. met uitzondering van de periodes tussen 1983 en 1988 en tussen 1990 en 1995, vrijwel continu op tournee. De in Nederland gegeven concerten, het laatste in 2015 in de Ziggo Dome in Amsterdam komen eveneens aan bod.
Naast de aandacht voor de muziek en optredens van The Who, komen ook de turbulente privélevens van de band voorbij, inclusief de tragische, vroegtijdige dood van Keith Moon in 1978. The Who ging door zonder hem en dat gebeurde ook na de dood van John Entwistle in 2002. Nog in 2019 verrasten Pete Townshend en Roger Daltrey hun publiek met het uiterst vitale album “Who”. “The Who, de ultieme rockband” is met zijn voorwoord van wijlen Jan Rot, proloog, 18 hoofdstukken en epiloog, een must-have voor de fans maar ook voor elkeen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de rockmuziek.
Loek Dekker (1957) is historicus. Hij publiceerde over de Franse Tijd en het verzet in de Tweede Wereldoorlog en van zijn hand verschenen twee muziekbiografieën in de reeks Rockklassiekers: Livin’ Blues, bluesrock met internationale allure (2016) en Crosby, Stills, Nash & Young, de Woodstock-generatie (2019).
Loek Dekker The Who De ultieme rockband 315 bladz. geïllustreerd uitg. Koninklijke Van Gorcum ISBN 9789023258063