De vermaarde, Engelse violiste Tasmin Little (°1965) nam voor Chandos een cd op met muziek van drie vrouwelijke componisten wiens levens enkele functies deelden, maar wier werk ook belangrijke verschillen illustreerden rond het complex leven van vrouwelijke musici van toen.
Op de cd staan de Sonate, op.34 (1896) van Amy Beach, Drei Romanzen, Op.22 (1853) voor viool en piano (“Joseph Joachim freundschaftlichst gewidmet”) van Clara Schumann, de Sonate, op.7 (ca.1887) voor viool en piano (“Frau Lily Wach, geb. Mendelssohn-Bartholdy, in alter Freundschaft gewidmet”) van Ethel Smyth, de Romance, op.23 (1893) in A major voor viool en piano (“to Miss Maud Powell”) en Invocation, op.55 (1904) voor viool en piano van Amy Beach. De uitvoerders zijn Tasmin Little (viool) en John Lenehan (piano). Een hele verruimende ontdekking!
Clara Schumann, Dame Ethel Smyth en Amy Beach kwamen allen uit gezinnen die hun muzikale interesses wel aanmoedigden, maar in verschillende mate, een professionele carrière afwezen. Ethel Smyth (1858-1944) (foto) uit Surrey heeft een compositorisch oeuvre nagelaten, bestaande uit kamermuziek, madrigalen en koorwerken, opera’s en symfonieën. In 1877 ging ze voor haar compositiestudie naar Leipzig en kreeg er les van Carl Reinecke. Na iets meer dan een jaar verliet zij echter het conservatorium maar hield nauw contact met Engelbert Röntgen, de toenmalige leider van het plaatselijk Gewandhausorchester. 
Ze kreeg steun van het echtpaar Herzogenberg en kreeg privéles van Heinrich von Herzogenberg. In het huis van dat echtpaar nam zij intensief deel aan het rijk cultuurleven van de stad en leerde er belangrijke componisten en kunstenaars persoonlijk kennen, zoals Clara Schumann, Anton Rubinstein, Max Friedländer, Grieg en Brahms. In 1922 werd zij benoemd tot Dame Commander of the Order of the British Empire (DBE). In 1930 dirigeerde zij een politieharmonieorkest bij de uitvoering van haar “The March of Women” ter gelegenheid van de onthulling van een levensgroot standbeeld van Emmeline Pankhurst in de Victoria Tower Gardens in Londen.
De Amerikaanse componiste en pianiste van Schotse afkomst, Amy Beach (1867-1944) foto), geboren als Amy Marcy Cheney, was een wonderkind. Ze leerde zichzelf op driejarige leeftijd lezen en componeerde reeds eenvoudige walsen toen ze vier was. Van haar moeder kreeg ze haar eerste lessen toen ze zes was, en een jaar daarna gaf ze haar eerste recitals. Ze speelde werken van Händel, Beethoven, Chopin, en eigen werk. In 1875 verhuisden haar ouders naar Boston. Toen ze veertien was, kreeg Amy haar enige officiële compositietraining van Junius W. Hill, bij wie ze een jaar lang harmonieleer en contrapunt studeerde. 
Afgezien van dat ene jaar kreeg Amy Beach verder geen les en leerde ze alles zelf door klassieke stukken in te studeren. Alle drie componisten putten uit de invloed van Robert Schumann en Brahms; vooral Beach en Smyth waren dol op metrische en motivische manipulatie. Tashmin Little speelt deze muziek met haar gebruikelijke warmte en behendigheid. Het manuscript van Clara Schumanns laatste kamermuziekwerk, drie Romances voor piano en viool, worden prachtig gespeeld door haar langdurige medewerker, John Lenehan. Een heuse ontdekking!
Tasmin Little Plays Clara Schumann, Dame Ethel Smyth & Amy Beach Tasmin Little John Lenehan cd Chandos CHAN 20030
