De “Parijse symfonieën” is een overkoepelende term die slaat op een reeks van 6 symfonieën (nrs. 82 – 87) van Joseph Haydn, gecomponeerd tussen 1785 en 1786. Haydn componeerde ze in opdracht van graaf d’Ogny, die ze wilde laten uitvoeren door het Concert de la Loge Olympique in Parijs. Op het programma van vol. 15 staan Haydns Symfonieën nr. 62 uit 1781, nr. 50 “Der Götterrath” en nr. 85 “La Reine”.
Panfluitspeler Sebastian Pachel is een pionier op zijn instrument. Dat de panfluit überhaupt in de klassieke muziek voorkomt, is trouwens grotendeels te danken aan deze musicus uit Bielefeld, die samen met Nora Koch en Johann Blanchard, het Beau Soir Trio oprichtte. En dit voor de opname van “Impressions,” met zijn arrangementen voor panfluit, harp en piano, van heerlijke werken van Fauré, Debussy en Ravel. Lees verder
Voor deze buitengewone opname van Glucks Orfeo & Euridice vond een supersterbezetting een briljant orkest en een briljante dirigent. Na zijn optredens in San Francisco en Parijs wou de contratenor, Jakub Józef Orliński zijn vertolking van Orfeo aboluut opnemen, samen met de sopranen Fatma Said als Amore en Elsa Dreisig als Euridice. De opname werd gemaakt in zijn geboortestad, Warschau onder leiding van de dynamische Stefan Plewniak, met de instrumentalisten en het koor van zijn schitterend ensemble, “Il Giardino d’Amore”. Niet te missen!
De portrettering van filosofen en filosofie in vroege barokmuziek was divers en kleurrijk, soms zelfs (tragi)komisch. Ze verkondigden niet altijd filosofische wijsheid, maar waren zowel denkende als voelende individuen, die in gelijke mate blootstonden aan de passies en spot van hun omgeving. Samen met de sopraan Soraya Mafi en het Spaans ensemble Tercia Realidad, traceerde de contratenor, Lawrence Zazzo, de portrettering van filosofen in Italiaanse, Duitse, Franse en Engelse vocale werken uit de vroeg barok. Warm aanbevolen.
“Toen ik wilde bestaan, kon ik het niet”. Mystieke inscripties op oude Bosnische grafstenen inspireerden dit programma. Het middeleeuwse Bosnië fascineert door het naast elkaar bestaan van diverse religies, katholieken, orthodoxen, ketterse Bosnische christenen, joden en moslims… Hun teksten en tradities overleven in de mondelinge traditie, in mysterieuze manuscripten in het Latijn, Cyrillisch en Glagolitisch, en op inscripties van grafstenen, monumenten waarmee de doden tot de levenden spreken. Niet te missen!
Marc’Antonio Ziani (ca. 1653-1715) werd geboren in Venetië. Waarschijnlijk studeerde hij bij zijn oom, de organist Pietro Andrea Ziani (1616-1684). Deze was vanaf 1669, organist van de Basiliek van San Marco en ging later in dienst van Eleonor Magdalena van Neuburg in Wenen.
Op deze cd met als titel, “Mit Myrten und Rosen” naar de titel van een lied uit de cyclus, “Liederkereis” van Schumann, staan 30 van de bekendste Heine-liederen van Clara en Robert Schumann (o.a. “Dichterliebe”), Schubert (de 6 liederen op teksten van Heine uit “Schwanengesang”), en Mendelssohn Bartholdy (“Auf Flügeln des Gesanges”). Intieme romantiek, warm en expressief vertolkt door de Belgische bas-bariton, Werner Van Mechelen en de Belgische pianiste, Sylvie Decramer
“Déjanire”, een opera in vier bedrijven op een libretto van Louis Gallet, naar “Vrouwen van Trachis” (Trachiniai), een Attische tragedie van Sophocles en “Hercules op Oeta”, toegeschreven aan Seneca, werd in 1911, gecreëerd in het theater van Monte Carlo en werd opgedragen aan Ferdinand Castelbon de Beauxhostes, organisator van het Théâtre des Arènes de Béziers.
Het zesde deel van de veelgeprezen 20e-eeuwse Foxtrots-serie van Gottlieb Wallisch neemt u mee naar Zuid-Europa, waar componisten in Italië, Spanje en andere mediterrane landen verstrikt raakten in de jazzgekte die in de jaren twintig door dans- en concertzalen raasde. Internationale invloeden vermengden zich met regionaal karakter en bekende namen verdrongen zich met nieuwe ontdekkingen, een vrolijke mix creërden van uitbundige theatraliteit tot suggestieve elegantie en kleurrijke blues.
Robert Schumann (1810-1856) was één van de belangrijkste figuren van de Duitse romantiek. Samen met Felix Mendelssohn-Bartholdy, bedacht hij, in het bijzonder in zijn Leipzigse periode (1828-1844), de stijl en de klank van het tijdperk. Zijn symfonieën en concerti, kamermuziek en liederen, en vooral zijn pianowerken, behoren tot de belangrijkste composities van de Duitse 19de eeuw. Zijn oeuvre is dan ook een integraal onderdeel geworden van de hoogstaande, Europese muziekcultuur. Voor het derde deel van de Schumann-collectie die Pierre en Théo Fouchenneret samen initieerden, bundelden ze de krachten met Victor Julien-Laferrière en Lise Berthaud om de volledige Trio’s voor piano en strijkers en zijn Kwartet voor piano en strijkers uit te voeren. Deze vier meesterwerken onthullen zowel de invloed van Felix Mendelssohn, Roberts liefde voor Clara als de sterke persoonlijkheid van een componist die in het bezit was van een uitbundig poëtisch universum.