De Covid-pandemie veroorzaakte helaas de annulering van de opvoeringen van Pelléas et Mélisande in de Opéra National de Bordeaux, waarvan Alpha een audio-opname wilde uitbrengen. Hier is nu die langverwachte versie, met een uitzonderlijke cast o.l.v. de jonge dirigent, Pierre Dumoussaud.
“Pelléas et Mélisande”, een toneelstuk van de Belgische toneelschrijver, Maurice Maeterlinck (foto), ging in 1893 in première in het Théâtre des Bouffes-Parisiens. Het beleefde slechts één opvoering. Maeterlinck was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het symbolisme. Pelléas et Mélisande was een inspiratiebron voor verschillende componisten. Naast Debussy, die het toneelstuk in 1902 tot zijn enige opera bewerkte, componeerde Arnold Schönberg in 1905, een geniaal symfonisch gedicht en Gabriel Fauré en Jean Sibelius componeerden er in 1898 en 1905, al even mooie toneelmuziek bij.
Debussy (foto) voltooide de opera in 1895 nadat hij in 1893 van Maeterlinck toestemming had gekregen een opera naar het toneelstuk te componeren. De opera ging in april 1902 in Parijs, in de ‘Salle Favart’ (Opéra-Comique), in première. Debussy schrapte vier scènes uit het toneelstuk en ook meerdere tekstlijnen. Tijdens de periode dat de opera gerepeteerd werd, was Debussy trouwens al genoodzaakt revisies door te voeren. Zo waren enkele orkestrale overgangsscènes te kort en werden verlengd. Tot in 1906 schaafde Debussy de compositie bij. Langzamerhand werd het een gewoonte de rol van de jongenssopraan (Yniold) door een (vrouwelijke) stem (sopraan) te laten zingen.
De solisten op deze opname zijn Stanislas de Barbeyrac (Pelléas), Chiara Skerath (Mélisande), Alexandre Duhamel (Golaud), Janina Baechle (Geneviève), Jérôme Varnier (Arkel), Maëlig Querré (Yniold), en Jean-Vincent Blot (un médecin/un berger). De jonge, Zwitserse sopraan, Chiara Skerath (foto), alom geprezen om haar briljante techniek en fluwelen toon, maakte een merkbaar debuut in de rollen van Micaela en Mélisande in de Opéra National de Bordeaux, evenals Ännchen (Der Freischütz) in het Théâtre des Champs Elysées in Parijs. Ze studeerde aan het Conservatoire National Supérieur de Musique in Paris bij Glenn Chamber en bij de veelgeprezen sopraan, Annick Massis. Nadat ze de kunst van het recital had geperfectioneerd bij wijlen Ruben Lifschitz, werd ze internationaal uitgenodigd voor recitals met Duitse liederen en Franse Mélodies, met haar pianist, Antione Palloc.
Tot haar recente operaopdrachten behoorden Erste Dame (Die Zauberflöte) bij de Opéra national de Paris en Antigone (Enescu’s Oedipe) op de Salzburger Festspiele. Ze heeft ondertussen trouwens een uitstekende reputatie opgebouwd als zangeres van Mozart. Haar talrijke onderscheidingen omvatten de publieksprijs op de Koningin Elisabethwedstrijd van 2014, de Internationale Nadia et Lili Boulanger-wedstrijd in 2013, en de Emmerich Smola Förderpreis in 2012. In 2011 en 2012 ontving ze de Migros Culture Scholarship.
De tenor, Stanislas de Barbeyrac, studeerde aan het Conservatorium van Bordeaux bij Lionel Sarrazin en in 2008, ging hij les volgen aan het Atelier Lyrique van de Opéra National in Parijs. Hij werkte mee aan verscheidene opera’s, concerten en recitals in de Opéra Garnier, in het Capitole in Toulouse (slaaf in Salomé), in Nice (Edmond in Manon Lescaut), Rijsel (Les Illuminations van Britten), Marseille (Beppe in Pagliacci), Tours (Jacquino in Fidelio), in de Chorégies van Orange (Gastone in La Traviata en Borsa in Rigoletto), in Boekarest, en in de Villa Medici in Rome. Hij zong ook in Elias met het Orchestre National de France o.l.v. Kurt Masur. In 2008 behaalde hij de 1ste Prijs Opera op de Zangwedstrijd in Béziers en op de Internationale Muziekwedstrijd van Marmande. In 2010 kreeg hij de Prix du Cercle Carpeaux en de Prix Lyrique de l’Association pour le Rayonnement de l’Opéra de Paris.
De dirigent, Pierre Dumoussaud (foto), bereikte de internationale operascène dankzij de prijs die hij in 2017 won op het Concours International de Chefs d’Orchestre d’Opéra, georganiseerd door de Opéra Royal de Wallonie. Hij raakte als fagottist gefascineerd door het symfonisch repertoire en volgde een opleiding tot orkestdirigent aan het Conservatoire de Paris tot 2014, toen hij de eerste prijs won op de “Talents Chefs d’Orchestre” van ADAMI. Het jaar daarop, toen hij 25 werd, verving hij op het laatste moment Alain Lombard voor een televisieconcert met het Orchestre National Bordeaux Aquitaine. Hij heeft een bijzondere band met deze instelling onderhouden en werd assistent-dirigent, waarna hij aan het hoofd stond van verschillende operaproducties en balletten. Hij werd uitgenodigd om het orkest van het Festival de Pâques de Deauville te dirigeren en werkte nauw samen met Renaud Capuçon, Bertrand Chamayou en Nicholas Angelich.
“Helder en modern, maar ook welsprekend en levendig”, om Christian Merlin (Le Figaro) te citeren, wordt Pierre Dumoussaud zowel door instrumentalisten als door zangers en dansers gewaardeerd. De jonge dirigent trad trouwens voor het eerst op in de Opéra National de Paris in mei 2021, in de productie, “Hommage à Roland Petit”. “Zijn dirigeren roept niets dan lof op, waarbij hij een fijn evenwicht vindt tussen analytische helderheid en theatral leven, terwijl hij tegelijkertijd de buitengewone moderniteit van deze bedwelmende muziek naar voren brengt”, schreef Christian Merlin nog in Le Figaro.
De ontwapenende oprechtheid van Pelléas (Stanislas de Barbeyrac), de constante emotie van Mélisande (Chiara Skerath), en de bijtend intense zang van Golaud (Alexandre Duhamel), waren opmerkingen die werden opgeroepen door de opvoeringen van 2018 in de enscenering van Philippe Béziat en Florent Siaud. Warm aanbevolen.
Debussy Pelléas et Mélisande Stanislas de Barbeyrac Chiara Skerath Alexandre Duhamel Jérôme Varniet Janina Baechle Orchestre National Bordeaux Aquitaine Pierre Dumoussaud 2 cd Alpha 752