Johann Simon Mayr (1763-1845) was een van de meest succesvolle componisten vóór Rossini, en hoewel hij lang uitsluitend werd herinnerd als Donizetti’s leraar, krijgt zijn schitterende muziek nu stilaan de erkenning die het verdient.
Johann Simon (Giovanni Simone) Mayr (niet te verwarren met Rupert Ignaz Mayr (1646-1712), een Oostenrijkse barokcomponist die actief was in Beieren) werd geboren in Altmannstein/Mendorf in Oberbayern, en liet wel zestig opera’s en meer dan zeshonderd religieuze composities (waaronder 7! Requiems) en kamermuziek na. Hij componeerde ook twee Pianoconcerti. Het is des te merkwaardiger dat hij vandaag bijna onbekend is. Johann Simon Mayr werkte een groot deel van zijn leven als componist en muziekdocent in Italië. In 1789 werd hij kapelmeester in Bergamo. Donizetti was er zijn bekendste leerling. Voor de rest van zijn leven was hij zowel als kapelmeester van de Santa Maria Maggiore in Bergamo als van de Chiesa di San Lazzaro dei Mendicanti in Venetië werkzaam. Mayr heeft ook de muziek van Haydn, Mozart en Beethoven in Italië bekend gemaakt.
Zijn eerste muziekonderricht kreeg hij in het Benedictijner klooster in Weltenburg en na 1774 in het Jezuïetencollege van Ingolstadt. Hij studeerde theologie, filosofie, medicijnen, recht en canoniek recht en werkte vanaf 1777 als organist. In 1787 werd hij muziekdocent bij Baron Thomas de Bassus in het Beierse Schloss Sandersdorf in Altmannstein. Baron Thomas de Bassus was de leider van de Illuminati in Italië. Hij was verbonden aan de universiteit van Ingolstadt, hét centrum der Beierse Illuminati (“Gesellschaft der Perfectibilisten”), die de reformatie van de kerk en de emancipatie van de burgerij op basis van de vrijmetselarij nastreefden.
In de vroege 19de eeuw was deze zeer productieve componist één van de meest succesvolle opera componisten in Noord-Italië. Hij was daartoe aangemoedigd door Piccini en Peter von Winter. Zijn werken werden in heel Europa gespeeld. Mayr was de populairste operacomponist in de periode vlak voor Rossini in Italië. Hij vormde de stilistische overgang tussen de 18de-eeuwse opera seria en de 19de-eeuwse Italiaanse opera. Dit uitte zich vooral in zijn vocale ensembles en kleurrijke orkestpartijen. Daarnaast richtte hij in Italië de Lezioni caritatevoli di musica en het Pio istituto musicale op, instellingen voor behoeftige musici. De jonge Donizetti kon bv. van de Lezioni genieten. Hij introduceerde ook vele nieuwe vormen. Hij was bv. de eerste die het koor afwisselend polyfoon en unisono liet zingen (een effect dat Verdi herhaaldelijk toepaste) en hij verrijkte het orkest met houtblazers, harp en slaginstrumenten. Veel orkestratievondsten die aan Berlioz werden toegeschreven, werden reeds door Mayr toegepast. Ook de zogenaamde “tempesta” (de storm) zoals frequent gebruikt door Rossini en Verdi, alsook de “banda” (een harmonieorkestje op of achter het toneel) waren vondsten van Mayr.
“L’accademia di musica” is een farsa of komedie in 20 scènes op een libretto van Gaetano Rossi (1774-1855), waarvan het verhaal een variante is op de vertrouwde, grappige situatie van een oudere rijke man die een jonge meid probeert te verleiden om met haar te trouwen, en de complicaties en intriges die daaruit voortvloeien, waaronder de opvoering van een toneelstuk en een concert, als onderdeel van de opera. Met zijn vaudeville-finale en metaforische accenten herinnert deze opera tegelijkertijd aan 18de-eeuwse tradities en anticipeert ze op Rossini. Deze nieuwste release binnen de reeks opnames van “Rossini in Wildbad” zag een welkome terugkeer van het stijlvol Passionart Orchestra op dit belcantofestival, met zangers en instrumentalisten, die o.l.v. Nicola Pascoli in 2019, waren samengebracht om in het plaatselijk Königliches Kurtheater, een productie te creëren van een vrijwel compleet onbekende opera die veel bijval oogstte.
Rolverdeling:
Guglielmo: Filippo Morace, bas-bariton
Valerio: César Cortés, tenor
Annetta: Eleonora Bellocci, sopraan
Cecchino: Ricardo Seguel, bariton
Vespina: Maria Del Mar Humanes, sopraan
Momoletto/Marfisa: Filippo Pina Castiglioni, tenor
Andrés Jesús Gallucci (pianoforte)
Johann Simon Mayr L’accademia di musica Morace Cortés Bellocci Seguel Humanes Pina Castiglioni Passionart Orchestra Nicola Pascoli cd Naxos 8.660511