Cimarosa was aan het einde van de 18e eeuw een van de belangrijkste componisten van Europa. De opera’s van Domenico Cimarosa waren opmerkelijk succesvol en werden herhaaldelijk opgevoerd in operahuizen in heel Europa. Succes in zijn geboortestad Napels leidde tot benoemingen aan het Hof en koninklijke opdrachten, Het was tijdens zijn meest productieve periode dat hij zijn Olimpiade produceerde, een grote opera seria omgevormd tot een weelderig belcantodrama.
Domenico Cimarosa (1749-1801) was één van de laatste grote vertegenwoordigers van de Napolitaanse School en één van de bekendste en meest uitgevoerde componisten, vóór de komst van Rossini. De werken van Cimarosa waren opmerkelijk succesvol en werden opgevoerd in operahuizen in heel Europa. Nadat hij voor het eerst zijn naam had gemaakt in alle toonaangevende theaters van het Koninkrijk Napels, zag hij al snel zijn bekendheid uitbreiden naar Midden- en Noord-Italië, in het bijzonder Venetië. Zijn succes leidde tot zijn benoeming door Catharina II als maestro di cappella aan het Russische hof in St. Petersburg, een functie die hij bekleedde tussen 1787 en 1791, en vervolgens tot opdrachten van keizer Leopold II om ten minste drie opera’s te componeren, waaronder “Il matrimonio segreto” voor het Weens Burgtheater.
Hoogtepunten waren o.a. “L’impegno superato”, één van de meest opgevoerde, komische opera’s van Cimarosa, en “Penelope” die in 1817 in Londen werd geproduceerd. De “Cantata per Ferdinando IV” werd echter geschreven als een daad van berouw. Cimarosa had nl. de fout gemaakt om de mislukte republikeinse regering in 1799 te steunen. Als sympathisant van de Franse Revolutie, betuigde hij zijn steun aan het Frans leger en de Franse Republiek, toen zij in 1799 Napels binnenvielen. Wanneer ze verdreven werden door de Bourbons, werd Cimarosa opgepakt en wegens hoogverraad ter dood veroordeeld. Uiteindelijk kreeg hij gratie, waarop hij besloot weer naar Rusland te gaan. Onderweg, overleed hij in het Palazzo Duodo, Campo Sant’Angelo (foto), in Venetië.
De ouverturen tot zijn opera’s geven een mooi beeld van Cimaros’s orkestmuziek. Zijn manier van orkestreren ontwikkelde zich nl. in de loop van zijn carrière. Zijn eerste werken waren over het algemeen gecomponeerd voor strijkers, hobo’s, hoorns en trompetten, soms met toevoeging van fagotten en fluiten. In deze composities was het de functie van het orkest om de vocale stemmen discreet te ondersteunen. Tijdens zijn vier jaar in St. Petersburg begon hij klarinetten te gebruiken en voller en rijker te orkestreren. In “Il matrimonio segreto”, bv. zorgde een groot orkest voor kleur en had het onafhankelijk, motivisch en ritmisch materiaal als commentaar op de actie.
In L’Olimpiade” brengt Cimarosa heldendom naar de atleten die meedoen aan de Spelen in Olympia, waarvan de winnaar zal trouwen met prinses Aristea. De schijnbaar onlosmakelijke plot stelde de componist in staat enkele van de meest buitengewone aria’s te schrijven op basis van Metastasio’s libretto. Christophe Rousset, kampioen van het Italiaans repertoire van eind 18e eeuw, leidt een wervelende cast in deze orkaan van belcanto!
De Franse klavecinist en dirigent, Christophe Rousset (1961) uit Aix-en-Provence, studeerde klavecimbel in Parijs bij Huguette Dreyfus, en vervolgens in Den Haag bij Bob van Asperen. In 1983 behaalde hij de prestigieuze Eerste prijs in het internationaal klavecimbelconcours in het kader van het Festival Oude Muziek in Brugge. Hij begon toen zijn loopbaan als professioneel vertolker en dirigent. Hij begon eerst bij het ensemble “Les Arts Florissants” en bij “Il Seminario Musicale”, om in 1991 zijn eigen ensemble te stichten, “Les Talens Lyriques”, naar “Les Fêtes d’Hébé ou Les Talens lyriques”, een opéra-ballet van Jean-Philippe Rameau uit 1739.
Met dit heel prestigieus ensemble startte Rousset een ontdekkingstocht naar opera’s, cantates, oratoria, sonates, symfonieën en concerti uit de 17de– en 18de eeuw. Tijdens zijn zoektocht ontdekte hij onuitgegeven partituren (“Antigona” van Traetta, “La capricciosa corretta” van Martín y Soler, “Armida abbandonata” van Jommelli). Rousset is ondertussen als dirigent en solist, een vaste waarde op talrijke, belangrijke festivals en in de grote concertzalen, het Théâtre des Champs-Élysées, Théâtre du Châtelet, Théâtre du Capitole, De Nederlandse Opera, Opéra de Lausanne, Barbican Centre, e.v.a.. Naast zijn activiteiten als dirigent van “Les Talens Lyriques”, concerteert hij tijdens internationale tournees als klavecinist op authentieke instrumenten.
Cimarosa L’Olimpiade Mathilde Ortscheidt Alex Banfield Maite Beaumont Marie Lys Rocio Pérez Josh Lovell Les Talens Lyriques Christophe Rousset cd Château de Versailles Spectacles CVS143