Heerlijk mooie “Neapolitan Concertos” door Daniela Dolci en het ensemble Musica Fiorita, op het label Pan Classics. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Begin 18^de-eeuws Napels was een bloeiend centrum van geavanceerde instrumentale muziek, gekenmerkt door een buitengewone verscheidenheid aan genres en vormen. Op deze cd ontdekt u Napolitaanse concerti, een Sinfonia en Sonaten van Francesco Barbella (1692-ca.1732), Giovanni Battista Mele (1694?-na 1752), Giovanni Battista Pergolesi (1710-1736), Domenico Sarri (1677-1749), Francesco Supriani (1678-1753) en Stefano Galeotti (ca.1723-ca.1790).

Napels was er trots op een belangrijke repertoireschool voor strijkinstrumenten te hebben, voortkomend uit de conservatoria van de stad, nu beroemde meesters en virtuoze studenten. De Napolitaanse interesse in strijkinstrumenten was niet alleen voorbehouden aan de viool, hier vertegenwoordigd door een Vioolconcerto door Pergolesi (foto). Veel belang werd ook gehecht aan de cello, die zich in de loop van de 17de eeuw, emancipeerde van een louter basso continuo-instrument tot een volwaardig solo instrument.

De Napolitaanse celloliteratuur slaagde erin de techniek te perfectioneren en de expressieve en melodische mogelijkheden te ontwikkelen, hier geïllustreerd in werken van Francesco Supriani en Stefano Galeotti. Napolitaanse instrumentale muziek had nog een andere hoofdrolspeler, nl. de blokfluit. De meeste componisten van de Napolitaanse school die voor de blokfluit componeerden zoals Domenico Sarri en Giovanni Battista Mele, waren in de eerste plaats operacomponisten, die de soepelheid van de menselijke stem overzetten in een gelijkaardige, instrumentale schriftuur.

De sonates en concerti die hier zijn opgenomen door Daniela Dolci en haar ensemble Musica Fiorita, vertegenwoordigen een kleine maar belangrijke bloemlezing van deze expressieve mogelijkheden van de Napolitaanse, instrumentale cultuur. Het laat duidelijk zien dat Napels een belangrijk centrum was van compositorische creativiteit, om in onze tijd herontdekt en opnieuw uitgevoerd te worden.

De klaveciniste en leider van het ensemble Musica Fiorita, de siciliaanse Daniela Dolci (foto), studeerde oude muziek aan de Schola Cantorum Basiliensis in Basel, en specialiseerde zich in historische klavierinstrumenten. Vervolgens ging ze in Amsterdam verder studeren bij Gustav Leonhardt. Haar belangrijkste focus, geïnspireerd door haar werk met Jesper B. Christensen, docent aan de Schola Cantorum in Basel, is de historische basso continuo-praktijk, gebaseerd op bronnen uit de 17^de– en 18^de eeuw.