Borroni – Stella – Alemanno, “Arie dal Sacro Convento di Assisi”, door de Japanse sopraan, Megumi Akanuma, en Filippo Farinelli, piano, op het label Tactus. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

De Cappella Musicale van de Basilica di San Francesco is al eeuwen oud. Zijn oorsprong in de eerste jaren van de 13^de eeuw, stond in direct verband met de bijzondere stimulans die de heilige Franciscus gaf om de lof van God te zingen, een activiteit die binnen de voorschriften van de Heilige Roomse Kerk, werd aangemoedigd door een vernieuwing van het liturgisch gebed.

Het belangrijkste doel van deze cd is om een retrospectief beeld te geven van de laatste twee eeuwen van de Cappella Musicale van de Basilica Papale di San Francesco in Assisi, door middel van de drie musici, drie broeders van de Franciscaner Orde of Minderbroeders. Het zijn voor de 19^de eeuw, pater Alessandro Borroni (1820-1896), voor de periode die zich uitstrekt van de 19de naar de 20ste eeuw, pater Domenico Stella (1881-1956), en voor de meest recente periode, pater Antonio Alemanno (°1936). De reden is vooral de hoge artistieke kwaliteit in de geest van fresco’s van Cimabue, Giotto en Pietro Lorenzetti, van de gepresenteerde werken, ondanks het feit dat ze weinig bekend zijn of bijna volledig zijn vergeten.Na de eerste religieuze ervaringen opgedaan in het klooster van Bagnoregio, volgde Domenico Stella als franciscaan en als musicus, een opleiding in Rome. Hij was er een leerling van de bekende organist, Filippo Capocci (1840-1911), de directeur van de kapel van San Giovanni in Laterano. Hij leefde en componeerde in de periode waarin paus Pius X, (paus van 1903 tot 1914), in zijn Motu Proprio, “Tra le sollecitudini ” (“Onder de zorgen”) (22 november 1903), waarschijnlijk op advies van Lorenzo Perosi (1872-1956), toen directeur van de Sixtijnse Kapel, alle vormen van kunst had verboden “die stijgen tot de fatale invloed die profane en theatrale kunst uitoefent op heilige kunst om alleen dat heilige in haar meest geconsolideerde tradities te herinneren”. Dit motu proprio wordt gezien als het officiëel beginpunt van de Liturgische Beweging, pastoraal-liturgische activiteiten en theologie en studie van de geschiedenis van de liturgie, ontstaan tegen de achtergrond van het liturgisch reveil, als gevolg van de inspanningen van de Abdij van Solesmes, met name door de inzet van Dom Prosper Guéranger.In zijn motu proprio, besloot de paus tot het herstel van het gregoriaans en bepaalde hij dat de muzikale opleiding aan de seminaries verbeterd moest worden. De paus hield hierin met name een pleidooi voor de gregoriaanse volkszang en voor de actieve deelname van de gelovigen aan de liturgie. Hij noemde deze deelname, de eerste en onuitputtelijke bron voor de ware christelijke geest. Paus Pius X herstelde het primaat van het gregoriaans en kende aan de polyfonie van de Renaissance (met name de muziek van Palestrina) een hogere plaats toe dan aan de latere polyfone muziek. Een jaar later zou Pius, trouwens, eveneens bij motu proprio, de benedictijner abdij van Solesmes, de opdracht geven een nieuw Graduale samen te stellen, waarin de luister van de gregoriaanse muziek voor een groot deel werd hersteld. In dit cultureel klimaat was de jonge monnik Domenico Stella, in staat om het verleden met de toekomst te verzoenen in een serene balans.Domenico Stella werd in 1908 tot priester gewijd en werd benoemd tot directeur van de Schola Cantorum in Anzio, terwijl hij van 1911 tot 1915, hoogleraar religieuze zang was aan het Collegio Serafico Internazionale di San Teodoro Sul Palatino. Hij bleef in Rome tot 1920, toen zijn superieuren hem overbrachten naar Assisi om de muzikale kapel van de basiliek van San Francesco te leiden. In Assisi boog pater Stella zich over herstel en innovatie, waarbij hij de oude melodramatische stijl verving door andere met een meer liturgische smaak, en zo geleidelijk een nieuw bewustzijn van religieuze muziek creëerde.Tracklist :