Ontdek in deze schitterende uitgave, de kleurrijke “Scherzi armonici sopra le quattro staggioni dell’anno” met boerendansen, een herdersfluit en jachthoorns, van Giovanni Antonio Guido (ca.1675-1729). Niet uitstellen!In 1722 verhuisde Antonio Vivaldi van Mantua naar Rome, waar hij zijn nieuwe operastijl introduceerde, en waar Paus Benedictus XIII hem uitnodigde om voor hem te spelen. In 1725 keerde hij terug naar Venetië, waar hij in hetzelfde jaar vier opera’s componeerde en produceerde. Het was in die periode dat Vivaldi vier magistrale vioolconcerti componeerde die de seizoenen van het jaar, sonoor tot uitdrukking brachten. Hoewel drie van de concerti volledig origineel waren, ontleende het eerste concerto, “Lente”, motieven van een sinfonia tot de eerste acte van zijn opera “Il Giustino”. De inspiratie voor de concerti was hoogstwaarschijnlijk de herinnering aan het innemend mooi platteland rond Mantua.De concerti waren qua muzikale conceptie, een ware revolutie. In deze concerti imiteerde en evoceerde Vivaldi nl. stromende kreken, diverse soorten zangvogels, (elk specifiek gekarakteriseerd), blaffende honden, zoemende muggen, huilende herders, stormen, dronken dansers, een nachtelijke sterrenhemel, jachtpartijen, zowel vanuit het standpunt van de jagers als vanuit het gezichtspunt van het wild, bevroren landschappen, schaatsende kinderen en warme haardvuren. Talloze details maakten de concerti tot voorlopers van het instrumentaal realisme, de drukkende hitte en de irritante zwermen insecten in de zomer, de klank van jachthoorns in de herfst en de ijskoude winter. De ‘Vier Jaargetijden/Seizoenen’ op.8/1-4, voor het eerst gepubliceerd in Amsterdam in 1725, was dan ook een mijlpaal in de Italiaanse orkestliteratuur van de 18de eeuw. Het opvallend kenmerk van het werk is dat het voor het eerst een nieuw wereldbeeld uitdrukt als programmamuziek. Hier werd de mens gedomineerd door de krachten van de natuur, terwijl hij voorheen in het centrum van de natuur stond. Geïnspireerd door “L’allegro” en “Il penseroso”, twee jeugdwerken van de Engelse schrijver, John Milton, schreef Vivaldi voor elk van de vier concerti een sonnet, waarvan hij het programma vervolgens nauwgezet volgde met passende markeringen in de partituur. In hun geheel waren de vier concerti als het ware een kleurrijke, instrumentale miniatuuropera, waarin Vivaldi zijn eerdere ervaring als operacomponist en vioolvirtuoos liet samensmelten.De italiaanse violist, Giovanni Antonio Guido, waarschijnlijk geboren in Genua, kreeg vanaf 1683, les van Nicola Vinciprova († 1694), aan het Conservatorium S. Maria della Pietà dei Turchini in Napels. Daarna werkte hij als kopiist voor het conservatorium en van 1698 tot eind 1701, was hij lid van de koninklijke kapel. Van 1702 tot ten minste 1728, was Guido, samen met Jean-Baptiste Anet, violist en maître de musique in dienst van hertog Filips II van Orléans (“Le Régent”) (foto) en vervolgens van zijn zoon, Louis I de Bourbon, duc d ‘Orléans (foto), in Parijs. In 1707 publiceerde hij zes motetten voor één en twee stemmen, met of zonder vioolbegeleiding, opgedragen aan hertog Philippe d’Orléans.Philippe d’Orléans stond bekend om zijn seksuele losbandigheid, die graag orgieën hield op religieuze feestdagen tijdens de beroemde kleine maaltijden in het gezelschap van enkele gasten. Hij stichtte daarentegen wel de universiteiten van Dijon en Pau, en zijn bibliotheek, die hij openstelde voor het publiek, wat een absolute noviteit was, werd de legendarische Franse Bibliothèque Nationale. Philippe acteerde in stukken van Molière en Racine, componeerde muziek (zijn leraar was Charpentier), en was een begenadigd schilder en graveur. Hij promootte onderwijs en kunst, was zeer geïnteresseerd in wetenschappelijke vooruitgang en discussieerde met de meest vooraanstaande geleerden van zijn tijd. Zijn collectie schilderijen was legendarisch. Onder het bewind van Philippe bloeide de vroege Rococo (o.a. Antoine Watteau). Zijn 3 opera’s, die hij samen met zijn musici die hij in dienst had componeerde, werden nog lang na zijn overlijden opgevoerd.In november 1703, werd Guido in de “Mercure Galant”, ter gelegenheid van een concert in het kasteel van Fontainebleau, beschreven als een uitstekende violist. Zijn naam verscheen opnieuw in 1704, tijdens een concert in het Château de Sceaux, en in maart 1728, ter gelegenheid van een Concert Spirituel. In 1705, kwam zijn naam in het 2^de deel van de “Comparaison de la Musique Italienne et de la Musique Française” (1704-1705), van Jean-Laurent Lecerf de la Viéville. Hij nam (tenminste in 1720) deel aan de maandelijkse avonden, georganiseerd door de financier, Antoine Crozat (1655-1738) (foto), die Watteau in 1716, 4 schilderijen met het thema van de 4 seizoenen liet maken. De naam Guido verscheen nog een laatste keer op 17 september 1729, in “Le Mercure de France”, tijdens de uitvoering van zijn Te Deum, n.a.v. de geboorte van de Dauphin.Met de vocale stijl van zijn motetten en cantates, had hij ongetwijfeld invloed op de Franse cantate, een vorm die onlangs door zijn collega’s aan het hof van Philippe d’Orléans was gecreëerd. Wat betreft zijn instrumentale muziek, was zijn briljante stijl, beïnvloed door zowel Corelli als door de violist, Jean-Baptiste Senaillé (één van de 24 Violons du Roy), een mengeling van de Franse en de Italiaanse smaak. Net als bij Vivaldi zijn er in zijn schilderachtige 4 suites, “Scherzi armonici sopra le quattro staggioni dell’anno”, voorzien van gedichten,  en opgedragen aan Louis de Noailles, graaf van Ayen (foto), in het voorjaar, ruisende beekjes, zingende vogels en dansende herders te horen, in de zomer horen we de koekoek en een felle storm, de druivenoogst en de jacht op herten in de herfst, en in de winter is er de evocatie van het ijs en de gierende wind. In het bijbehorend boekje zijn de sonnetten van Vivaldi en de gedichten van Guido opgenomen, en op de dvd zijn de uitvoeringen van beide composities te zien, gefilmd in de Spiegelzaal van het Kasteel van Versailles. Magnifiek. Niet te missen!De Frans – Argentijnse barokviolist van Russische afkomst, Andrés Gabetta (°1976), kreeg zijn eerste vioollessen in Argentinië en studeerde daarna aan de Escuela Superior de Música Reina Sofía, in Madrid. Hij voltooide zijn studies aan de Hochschule für Musik in Basel en aan de Schola Cantorum Basiliensis. Met zijn zus, de celliste Sol Gabetta, richtte hij in 2011, zijn eigen barokensemble, Cappella Gabetta, op. De leden van de Cappella Gabetta zijn zorgvuldig geselecteerde specialisten uit de oude muziekscene die elkaar ontmoetten tijdens hun samenwerking bij o.a. “Kammerorchester Basel”, het “Orchestre Baroque de Limoges”, “Il Giardino Armonico”, en “La Chimera”. Naast zijn activiteiten met de Cappella Gabetta heeft Andrés Gabetta een rijke carrière als barokviolist. Hij is een van de vaste muzikale partners van cellist en dirigent Christoph Coin, in wiens orkest, het Orchestre Baroque de Limoges, hij concertmeester is. Ook bekleedt hij die positie geregeld bij het Kammerorchester Basel. In 2008 werd Andrés Gabetta genomineerd voor een Grammy voor zijn opname van Bachs Brandenburgse concerten met zijn eigen ensemble, de Swiss Baroque Soloists. Met het album “Music at the Habsburg Court”, bracht de Cappella Gabetta in 2016 een zorgvuldig samengestelde cd uit met Andrés Gabetta als solist. Hij speelt op een viool van Pietro Guarneri uit 1727.Vivaldi Guido Le quattro stagioni Andrés Gabetta Orchestre de l’Opéra Royal Château de Versailles Spectacles  2 cd + dvd video CVS042

https://www.stretto.be/2017/12/09/bijzondere-cd-door-cecilia-bartoli-en-celliste-sol-gabetta/