“Scarlatti to Scarlatti” door Giulio Biddau, piano, op het label Aparté. Origineel en subliem. Een meerwaarde! | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Hoewel bedoeld als studiemateriaal, verdienen deze Essercizi of Sonates, vaak van een grote virtuositeit, door hun muzikaliteit ook een plaats in de concertzaal. En, hoewel bedoeld oorspronkelijk voor klavecimbel, zijn ze de laatste twee decennia, door grote virtuozen, ook gegeerd op de piano.Domenico Scarlatti (1685-1757) werd in 1720, hofcomponist van de Portugese koning João V (1689-1750) (foto) en privéleraar van João’s kinderen, met name van diens toen negenjarige dochter Maria Barbara (de Bragança) (1711-1758) (foto), die talent had voor het klavecimbelspel. Acht jaar lang, tot 1728, verbleef Scarlatti aan het Portugese hof. Voor Maria Barbara zou hij het merendeel van zijn sonates componeren die hem zijn plaats in de geschiedenis van de klaviermuziek bezorgden. Het merendeel van de sonates is dus waarschijnlijk tussen 1720 en 1757 gecomponeerd.“Essercizi per gravicembalo” (oefeningen voor klavecimbel), een verzameling van dertig sonates van Domenico Scatrlatti’, werd in 1739 in Londen gepubliceerd en door de componist opgedragen aan koning Jan V van Portugal. De Italiaanse titel weerspiegelde die van Clavier-Übung in het Duits, wat hetzelfde betekent, die met name ook gebruikt werd voor klavierstukken van Johann Sebastian Bach.Van de in totaal 555 sonates werden slechts bepaalde uitgegeven. De rest bleef ongepubliceerd terwijl Scarlatti nog leefde of werd gepubliceerd zonder zijn toezicht. “Essercizi per gravicembalo” leverde een technische muzikale bijdrage en gaf vernieuwende ideeën aan collega-componisten van die tijd. Hun belangrijkste nieuwigheid waren arpeggio’s, gerepeteerde noten en gekruiste handen. De Essercizi of sonates, alle in één enkele beweging met een binaire structuur, zijn doordrenkt met de grootste originaliteit, zowel muzikaal als op het vlak van techniek en interpretatie.Edities van deze bijna 600 klaviersonates waren lange tijd gebaseerd op onzekere bronnen. De resulterende redactionele verwarring leidde tot verschillende lezingen op verschillende tijdstippen en op verschillende plaatsen. Een goed voorbeeld is selectie van 18 sonates (gepubliceerd in 1864), van de Duitse dirigent, virtuoos, pianist en componist Hans von Bülow (1830-1894) (foto), bekeken door het prisma van de romantiek. Op zijn dubbel cd vergelijkt de pianist Giulio Biddau die versie met een recente kritische uitgave. Elke sonate wordt twee keer gespeeld, waardoor de perspectieven worden afgewisseld en twee verschillende benaderingen van Scarlatti’s werk worden belicht.Giulio Biddau (°1985), geboren in Cagliari in Sardinië, begon op twaalfjarige leeftijd piano te spelen bij Arlette Giangrande Eggman (een leerling van Dinu Lipatti en Nikita Magaloff) aan het Cagliari Conservatorium, en bij Boris Petrushansky in Genua. Daarna verhuisde hij naar Parijs om lessen te volgen bij Jean-Marc Luisada aan de École Normale de Musique, waar hij zijn Diplôme Supérieur de Concertiste behaalde. In 2007 vervolgde hij zijn studie aan de Accademia di Santa Cecilia in Rome bij Sergio Perticaroli, en werd hij gecoacht A, die hij regelmatig ontmoette in Napels en Parijs.Giulio Biddau heeft verschillende internationale wedstrijden gewonnen, waaronder de Casagrande-competitie in Terni, de Iturbi-competitie in Valencia, de Porrino-competitie in Cagliari. In september 2009 won hij de eerste prijs op het Concours international des Nuits Pianistiques – Lauréats SPEDIDAM in Aix-en-Provence, waardoor hij werd uitgenodigd om deel te nemen aan enkele van de belangrijkste festivals in Frankrijk, waaronder het Festival de Radio France-Montpellier, het Pablo Casals Festival in Prades en Piano en Valois in Angoulême. Als kamermusicus speelt hij in duo met violiste Anna Tifu en werkt hij samen met de zangeressen Lisa Visentin en Alessandra Martirossyan.Tracklist: