De in het Zwitserse Lachen geboren componist en pianist, Joachim Raff (1822-1882), was pianoleraar in Wiesbaden en werd in 1877, directeur van het Dr. Hoch’s Konservatorium in Frankfurt. Hij behoorde in Weimar samen met Peter Cornelius, Alexander Ritter, Felix Draeseke en Wendelin Weißheimer, tot de “Neudeutsche Schule” rond Franz Liszt. Hij componeerde o.a. 11 opvallende, programmatische symfonieën, zes opera’s, twee cello- en twee vioolconcerti, koorwerken, kamermuziek en muziek voor piano solo.
Joachim Raff (foto) genoot de hoogste reputatie tijdens zijn leven, maar werd later alleen herinnerd voor zijn beroemde “Cavatina”, het derde van zijn “6 Morceaux” op. 85, uit 1859, opgedragen aan de Oostenrijkse violist en altviolist, Ludwig Straus (1836-1899) (foto), concertmeester in Frankfurt, een aantrekkelijk kort stuk, dat in veel arrangementen verscheen. 
Aangemoedigd door Mendelssohn en vervolgens door Liszt, diende hij als assistent bij Weimar en orkestreerde hij symfonische gedichten van Liszt. Zijn eigen werk als componist begon toen hij in 1856, Weimar verliet, om zich te vestigen in Wiesbaden en vervolgens, vanaf 1877, in Frankfurt, als directeur van het Hoch’s Conservatorium, een functie die hij tot zijn overlijden behield. Zijn 5 Shakespeare ouvertures en zijn 11 symfonieën vormden als het ware een synthese van absolute muziek en het programmatisch element van de Nieuwe-Duitse School, geïllustreerd in de symfonische gedichten van Liszt. De meeste van zijn symfonieën hadden titels, bv. nr. 6, op. 189, “Gelebt, gestrebt; gelitten, gestritten; gestorben, umworben” uit 1873, of nr. 7, op. 201, “In den Alpen”, uit 1875, en de laatste vier verklankten de vier seizoenen.
Raff droeg bij aan het repertoire van Duitse kamermuziek met werken variërend van 8 strijkkwartetten tot duo Sonates, inclusief vijf sonates voor viool en piano. Even productief in zijn werken voor piano, componeerde Raff transcripties en fantasieën, en koorwerken, waaronder 2 indrukwekkende Psalm-toonzettingen, “Psalm 130, De Profundis für 8-stimmigen Sopran, Chor und Orchester”, opgedragen aan Liszt en het oratorium, “Welt-Ende – Gericht – Neue Welt”, op. 212, naar de Openbaring van Johannes. Raff genoot enig succes met zijn eerste opera (große heroische Oper in 4 Akten), “König Alfred”, voor het eerst opgevoerd in Weimar in 1853, en ook een andere van zijn zes opera’s, “Dame Kobold”, naar de mantel-en-degen komedie van Pedro Calderón de la Barca, kreeg aandacht. Zijn achtste symfonie uit 1876, “Frühlingsklänge”, werd in 1878 gevolgd door zijn negende, “Im Sommer”, die een viering van de lente en zomer vormde en die deel uitmaakte van een reeks die de vier seizoenen verklankte. Beide werden gecomponeerd in een onmiddellijk aantrekkelijke en benaderbare stijl voor een relatief bescheiden orkest van nog eerder klassieke dan wel Wagneriaanse dimensies. De daarop volgende 2 symfonieën die zijn “Seizoenen cyclus” afmaakten, waren de nrs. 10, op. 213, “Zur Herbstzeit”, (1879) en 11, op. 214, “Der Winter” (1876).
Tracklist:
Symphony No. 8 in A Major, Op. 205, “Frühlingsklänge” (Sounds of Spring)
- Frühlings Rückkehr (Spring’s Return): Allegro
- In der Walpurgisnacht (During Walpurgis Night): Allegro
- Mit dem ersten Blumenstrauß (With the First Bunch of Flowers): Larghetto
- Wanderlust: Vivace
Symphony No. 9 in E Minor, Op. 208, “Im Sommer” (In Summer)
Part I, Ein heißer Tag (A Hot Day): Allegro
Part II, Die Jagd der Elfen (The Hunt of the Elves): Allegro
Part IIIa, Ekloge (Eclogue): Larghetto
Part IIIb, Zum Erntekranz (To the Harvest Wreath): Allegro
Urs Schneider (1939) werd geboren in St. Gallen, Zwitserland. Op 15-jarige leeftijd richtte hij zijn eigen orkest op, het 70 leden tellende Pro Musica Orchestra, dat tot 1963 regelmatig concerten gaf in Zwitserland. Urs Schneider studeerde aan het Conservatorium en de Academie van Zürich, concentreerde zich op de viool en behaalde zijn MA in 1961. Hij studeerde directie bij Rafael Kubelik in Luzern, bij Igor Markevitch in Madrid en bij Otto Klemperer in Londen en Zürich. In 1962 richtte hij het Ostschweizer Kammerorchester/Camerata Helvetica op, waarvan hij tot 2016, dirigent en muziekdirecteur was.
De Camerata Helvetica werd opgericht met een drieledig doel om jonge musici te presenteren en te promoten, muziek van Zwitserse componisten uit te voeren en onbekende werken van bekende componisten uit alle periodes. In 1962 ontving Urs Schneider zijn eerste uitnodiging om in de VS te dirigeren en zo begon zijn zeer succesvolle internationale carrière als dirigent die hem naar Amerika (Noord en Zuid), alle landen van Europa, Zuid-Afrika, Azië, Australië, Israël en de voormalige USSR bracht. Van 1967 tot 1983, was hij muziekdirecteur van Camerata Stuttgart met concerten in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk en Engeland. Van 1967 tot 1968, was hij dirigent van de Shreveport Symphony and Opera Society (VS) en van 1971 tot 1973, werd hij unaniem verkozen tot muziekdirecteur van de Camerata Academica Salzburg, als opvolger van Bernhard Paumgartner, Hij was in 1986-1992 dirigent van de Prague Chamber Soloists en van 1990 tot 1992, chef-dirigent van het National Taiwan Symphony Orchestra. Hij dirigeerde ongeveer 160 grote orkesten en operagezelschappen in meer dan 4000 optredens.
Joachim Raff Symphonie No.8 “Frühlingsklänge” Symphony No.9 “Im Sommer” Slovak State Philharmonic Urs Schneider cd Naxos 8.555499