Met deze langverwachte nieuwe release herenigde Simon Trpčeski zich met dirigent Cristian Macelaru om Brahms beide pianoconcerti op te nemen. Deze twee contrasterende concerti, de ene beginnend in het donker, de ander in het licht, markeerden Brahms’ belangrijkste bijdrage aan het genre.
Johannes Brahms was een gevoelige verteller, die typisch Duitse balladen en legenden vol “Sehnsucht”, diffuus licht, elfen en woudromantiek, vertelde. Thematische dialectiek zorgde voor diepgang, contrast, subtiele kleurschakeringen, muzikale conversatie of dispuut. Soms liet Brahms zich even kort gaan in extraverte blijheid, zoals de Meister uit Hamburg het ooit op één of ander eiland of bij één of ander meer moet hebben gevoeld. Componeerde Brahms één van zijn onweerstaanbare wiegenlied melodieën, deinde ieder instrument mee op de hartverwarmende tonen die hij uit zijn diepste, tederst innerlijk toverde.
Na de publicatie in 1854 van zijn Ballades op. 10 voor piano, opgedragen aan zijn vriend, de componist, Julius Otto Grimm (1827-1903), publiceerde de toen 22-jarige Johannes Brahms, geen verdere werken tot 1860. Zijn belangrijkste project van deze periode was zijn pianoconcerto in re klein (Pianoconcert nr. 1 op. 15, voltooid in 1858), dat hij in 1854 was begonnen als een sonate voor twee piano’s, maar waarvan hij al snel besefte dat het een grotere vorm en bezetting nodig had. Op dat moment nog gevestigd in Hamburg, verwierf hij met de steun van Clara, een positie als musicus aan het hof van Friedrich Emil Leopold III (1821-1875) en zijn echtgenote, Prinses Elisabeth von Schwarzburg-Rudolstadt (van het vorstendom in Thüringen), in Detmold, de hoofdstad van het vorstendom Lippe, waar hij de winters van 1857 tot 1860 doorbracht. Brahms speelde zelf de première van zijn 1ste Pianoconcerto, o.l.v. Joseph Joachim als concertmeester, in januari 1858, in Hannover.
Brahms componeerde in totaal 2 pianoconcerti. Tussen zijn tweede pianoconcerto en zijn eerste pianoconcerto bevond zich weliswaar een tijdspanne van 22 jaar. Hij werkte van 1878 tot 1881 aan zijn 2de Pianoconcerto in Bes, op. 83, en droeg het werk op aan zijn leraar Eduard Marxsen (1806-1887). Dit concerto beleefde zijn première in Boedapest in november 1881, door het Filharmonisch Orkest van Boedapest (Budapesti Filharmóniai Társaság Zenekara), in 1853 opgericht door Ferenc Erkel (1810-1893), met opnieuw Brahms zelf aan de piano. Net zoals zijn eerste pianoconcerto leek dit concerto meer op een symfonie voor piano en orkest. Hier combineerde Brahms weliswaar elementen van het klassiek concerto met het meer kamermuziekachtige Concerto Grosso uit de Barok. Dit kwam vooral tot uiting in het Andante, waarin een prachtige interactie plaatsvindt tussen de pianist, een solocellist en de houtblazers.
Hun ongeëvenaarde chemie, die centraal staat in de kamerachtige uitvoering van de concerti, onberispelijke techniek en het gevoelig spel van de pianist, komen volledig tot uiting in deze uitvoeringen. Het WDR Sinfonieorchester, voegt zich bij hen om het geheel compleet te maken, als een perfecte aanvulling op hun vorige album, Shostakovich Piano Concertos, dat talloze onderscheidingen oogstte (o.a. BBC Music Magazine Concerto Choice, Le Choix de France Musique)!
Simon Trpčeski, geboren in 1979 in Macedonië, studeerde af aan de Muziekschool van de Universiteit van St. Cyrillus en St. Methodius in Skopje, waar hij studeerde bij Boris Romanov. In 2009 ontving Simon Trpčeski de Presidentiële Orde van Verdienste voor Macedonië en in 2011 werd hij de allereerste ontvanger van de titel “Nationale Kunstenaar van Macedonië”. Hij was BBC New Generation Artist 2001-2003 en werd in 2003 geëerd met de Young Artist Award van de Royal Philharmonic Society.
Simon Trpčeski wordt zowel geprezen om zijn krachtige virtuositeit en diep expressieve aanpak als om zijn charismatische podiumpresentatie. Twintig jaar geleden op het internationale toneel gelanceerd als BBC New-Generation Artist, in een ongelooflijk snelle carrière, ongehinderd door culturele of muzikale grenzen, heeft hij samengewerkt met meer dan honderd orkesten op vier continenten en opgetreden op de meest prestigieuze podia. De lange lijst van prominente dirigenten waarmee Simon Trpčeski heeft samengewerkt omvat Lorin Maazel, Vladimir Ashkenazy, Marin Alsop, Gustavo Dudamel, Cristian Măcelaru, Gianandrea Noseda, Vasily Petrenko, Charles Dutoit, Jakob Hrusa, Vladimir Jurowski, Susanna Malkki, Andris Nelsons, Antonio Pappano en Michaël Tilson Thomas. De vruchtbare samenwerkingen van Simon Trpčeski met EMI Classics, Avie Records, Wigmore Hall Live, Onyx Classics en momenteel Linn Records hebben geresulteerd in een brede en bekroonde discografie met repertoire zoals Rachmaninovs complete werken voor piano en orkest en ook pianoconcerti van Prokofjev, alsook componisten als Poulenc, Debussy en Ravel.
Cristian Măcelaru (1980) is een van de beste internationale dirigenten van zijn generatie. Hij werd aan het begin van het seizoen 2019/20 benoemd tot chef-dirigent van het WDR Sinfonieorchester en in september 2020 tot muzikaal directeur van het Orchestre National de France. Cristian Măcelaru was eerder benoemd tot artistiek directeur van het Cabrillo Festival of Contemporary Music in Californië in 2017 en is sinds 2021 ook artistiek directeur van het George Enescu Festival in Roemenië. Măcelaru treedt op als gastdirigent bij vele toonaangevende orkesten in Amerika en Europa, waaronder de New York Philharmonic, Los Angeles Philharmonic, The Cleveland Orchestra, Chicago Symphony Orchestra, Royal Concertgebouworkest, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Staatskapelle Dresden en Gewandhausorchester Leipzig. Măcelaru begon als violist en werd op negentienjarige leeftijd de jongste concertmeester in de geschiedenis van het Miami Symphony Orchestra. Later stapte hij over naar de Houston Symphony als concertmeester en maakte zijn dirigeerdebuut in Puccini’s Madama Butterfly bij Houston Grand Opera in 2010. Zijn internationale carrière als dirigent begon in 2012 toen hij Pierre Boulez verving bij het Chicago Symphony Orchestra.
Brahms Piano Concertos Simon Trpčeski Cristian Măcelaru WDR Sinfonieorchester cd Linn CKD732