Victor Hugo’s toneeldrama “Hernani” uit 1830, oogstte overweldigende bewondering en ruim tien jaar later werd Verdi’s aandacht erop gevestigd, dat een opera hem kansen zou bieden voor een volledige dramatische eenheid. “Ernani” was meteen een succes en werd Verdi’s populairste opera tot hij in 1852, “Il Trovatore” componeerde.
De nog jonge Giuseppe Verdi componeerde “Ernani”, die zich afspeelt omstreeks 1519, in de bergen van Aragón, Aken en Zaragossa, op een Italiaans libretto van Francesco Maria Piave (1810-1876). Die baseerde zich op Victor Hugo’s toneelstuk, “Hernani, ou l’Honneur Castillan”, uit 1830. De opera ging in maart 1844, in het Teatro La Fenice in Venetië, in première. Piave volgde Salvatore Cammarano op als Verdi’s belangrijkste tekstdichter, en schreef ook de libretti voor Verdi’s, I due Foscari (1844), Attila (1846), Macbeth (1847), Il corsaro (1848), Stiffelio (1850), Rigoletto (1851), La traviata (1853) Simon Boccanegra (1857), Aroldo (1857) en La forza del destino (1862).
Op de avond van 9 maart 1844, op de dag twee jaar na het formidabel succes van Nabucco in La Scala, waarmee Verdi’s carrière echt begon, verwelkomden de Venetianen enthousiast de eerste opera die hij voor La Fenice had gecomponeerd. De triomf van Ernani bevestigde stevig Verdi’s positie. Vanaf dat moment moest hij nl. een of twee werken per jaar componeren om aan de verzoeken van operaregisseurs te voldoen. Na Nabucco en I Lombardi was de componist op zoek naar een libretto dat even grandioos maar anders zou zijn. Hij koos uiteindelijk voor Hernani, het Victor Hugo-drama dat in 1830 had geleid tot een beroemde ‘strijd’ tussen de klassiekers en de romantici in de Comédie-Française.
De buitengewone melodische inventiviteit, de vurige ritmes en dramatische kleuren van de orkestratie dragen bij aan de kracht van deze flamboyante opera die zich afspeelt met de opwinding en zwier van een mantel-en-degenroman. De plot draait om een vrouw, Elvira, een fragiele heldin, begeerd door drie mannen: Ernani, een gepassioneerde romantische tenor, Carlo, koning van Spanje, een bariton met dubbelzinnige en ontgoochelde accenten en Silva, bas, de beledigende oom. Deze drie archetypische mannenstemmen, die ook in latere werken zullen opduiken, worden hier gecombineerd om het grootste dramatische effect te bereiken.
James Conlon, een van de meest veelzijdige en gerespecteerde dirigenten van dit moment, heeft een uitgebreid symfonisch, opera- en koorrepertoire ontwikkeld. Sinds zijn debuut bij de New York Philharmonic in 1974 dirigeerde hij vrijwel alle grote Amerikaanse en Europese symfonieorkesten. Door wereldwijde tournees, een uitgebreide discografie en filmografie, talrijke geschriften, televisieoptredens en gastsprekers is Conlon een van de meest erkende figuren uit de klassieke muziek. Conlon is muziekdirecteur van LA Opera en artistiek adviseur van het Baltimore Symphony Orchestra. Hij was muziekdirecteur van het Ravinia Festival, zomerhuis van het Chicago Symphony Orchestra, en is laureaat muziekdirecteur van het Cincinnati May Festival. Hij leidde meer dan 270 uitvoeringen in de Metropolitan Opera. Conlon is een bekend pleitbezorger voor componisten die door het naziregime zijn onderdrukt. Tot zijn prijzen behoren vier GRAMMY Awards, een Legion d’honneur uit 2002 van de toenmalige president van de Franse Republiek Jacques Chirac, en een Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana uit 2018 van Sergio Mattarella, president van de Italiaanse Republiek.
Het Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, opgericht in 1928 door Vittorio Gui als Stabile Orchestrale Fiorentina, heeft sinds de oprichting opgetreden in de concert- en operaseizoenen van het Teatro Comunale van Florence. Vittorio Gui werd als vaste dirigent opgevolgd door Mario Rossi en Bruno Bartoletti; Riccardo Muti en Zubin Mehta waren ook chef-dirigenten. Door de geschiedenis heen werd het Maggio Musicale Orkest geleid door dirigenten als Victor de Sabata, Antonio Guarnieri, Gianandrea Gavazzeni, Tullio Serafin, Wilhelm Furtwängler, Bruno Walter, Otto Klemperer, Issay Dobrowen, Erich Kleiber, Artur Rodziński, Dimitri Mitropoulos, Herbert von Karajan, Leonard Bernstein, Thomas Schippers, Claudio Abbado, Lorin Maazel, Carlo Maria Giulini, Georges Prêtre, Wolfgang Sawallisch, Carlos Kleiber, Georg Solti, Riccardo Chailly, Giuseppe Sinopoli, Seiji Ozawa en Fabio Luisi, die vanaf april 2018 muzikaal leider was tot juli 2019. Daniele Gatti is momenteel chef-dirigent en Zubin Mehta is ere-dirigent voor het leven.
Het Coro del Maggio Musicale Fiorentino, opgericht in 1933 – het openingsjaar van het Festival van Maggio Musicale Fiorentino – onder leiding van Andrea Morosini, is een van de meest prestigieuze Italiaanse vocale ensembles in zowel opera- als symfonisch repertoire. Het koor heeft ook de terreinen van de kamermuziek en de hedendaagse muziek verkend en belangrijke premières verzorgd van werken van Penderecki, Dallapiccola, Petrassi, Nono en Bussotti. De bereidheid en het vermogen om werken uit verschillende periodes en stijlen in hun oorspronkelijke taal te interpreteren, hebben de Coro del Maggio Musicale Fiorentino tot een van de meest flexibele en gewaardeerde ensembles van dirigenten en internationale critici gemaakt.
Rolverdeling:
Francesco Meli (tenor), Ernani (foto)
María José Siri (sopraan), Elvira
Roberto Frontali (bariton), Carlo
Xenia Tziouvaras (mezzosopraan), Giovanna
Vitalij Kowaljow (bas), Silva
Davide Piva (bas), Jago
Joseph Dahdah (tenor), Riccardo
(Foto’s : Michele Monasta)
Verdi Ernani Meli Siri Frontali Kowaljow Tziouvaras, Dahdah Piva Orchestra e Coro del Maggio Musicale Fiorentino, James Conlon cd Naxos 8660534-35