De Noorse historicus Tore Skeie won met ‘Wolventijd’ de Sverre Steen-prijs, de belangrijkste geschiedenisprijs van Noorwegen. In ‘Wolventijd’ beschrijft Skeie de geschiedenis van Knoet, de Deense koningszoon die in 1015, met een groot leger in Engeland landde en zichzelf meester maakte van de Engelse troon. Knoets Noordzeerijk van Engeland, Noorwegen en Denemarken leek definitief gevestigd. Olaf Haraldsson, een geducht Viking die langs de kusten van Europa al een zekere reputatie had opgebouwd, gooide echter roet in het eten door zichzelf tot koning van Noorwegen uit te roepen. Er begon een kat-en-muisspel tussen de twee mannen die steeds opnieuw de strijd met elkaar aangingen. ‘Wolventijd’ is een spannende reis door een turbulente periode waarin geweld, brutaliteit en vernietiging heersten.

De protagonisten in het boek zijn de Deense koningszoon Knoet (Knud den Store), en de viking, Olaf Haraldsson. Knoet (of Kanoet) II de Grote (? 994/995-1035) was koning van Engeland, Denemarken en Noorwegen en gouverneur van Sleeswijk en Pommeren. Olaf II Haraldsson (ca. 995-1030) was koning van Noorwegen. Toen koning Knoet de Grote van Denemarken zijn Noorse schepen opriep voor een nieuwe oorlog tegen Engeland, maakte Olaf van hun afwezigheid gebruik om de macht te grijpen in Noorwegen. Hij zeilde met 260 man, en veel geld, in twee handelsschepen (geen langschepen) naar Noorwegen. Deze kleine expeditie suggereert dat Olaf eigenlijk met goedvinden van Knoet het bestuur in Noorwegen op zich nam, en dat toen Knoet jarenlang verwikkeld was in Engeland en Groenland, Olaf de gelegenheid gebruikte om zich als onafhankelijke koning op te stellen.

In het begin van de jaren 1000 vond er bijgevolg hevige machtsstrijd plaats over de heerschappij van de landen langs de Noordzee. Æthelred, koning van de Angelsaksen, was heer van Engeland, rijk aan goud en zilver, maar ook onstabiel en vol eigenzinnige edelen. Uit Denemarken probeerde de jonge Knoet de Grote Engeland te veroveren en zijn hele toekomst in het experiment te steken. In het midden stond de ambitieuze Noorse Vikingkoning Olav Haraldsson, een man met zijn eigen agenda, die het als zijn roeping zag om Noorwegen in één koninkrijk te verenigen – en die na zijn dood heilig werd verklaard en tegenwoordig bekend staat als Olav de Heilige. Historicus Tore Skeie heeft een meeslepend verhaal geschreven over de turbulente tijd waarin het Vikingtijdperk ten einde liep. De krijgsheren vochten, bondgenoten wisselden en grote zilverschatten wisselden van eigenaar, terwijl geweld en vernietiging zich verspreidden. Tegelijkertijd kreeg het christendom voet aan de grond in de Scandinavische landen.

Hvitekrist geeft een fascinerende kijk op de Noorse geschiedenis, waarbij mensen en gebeurtenissen uit de Vikingtijd uit de sagen worden getild en in een grotere Europese context worden geplaatst. “Hvitekrist. Om Olav Haraldsson og Hans Tid” werd uit het Noors vertaald door Kor de Vries. Een aanrader.

De Noorse historicus, non-fictieschrijver en criticus, Tore Skeie (1977)  studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Oslo en voltooide in 2006 een masterscriptie over de edelman Alv Erlingsson. Hij heeft drie boeken over middeleeuwse geschiedenis gepubliceerd met respectievelijk Alv Erlingsson, Ingebjørg Håkonsdatter en Olav Haraldsson als hoofdpersonen. Hij debuteerde in 2009, met het boek Alv Erlingsson. Het verhaal van de ondergang van een edelman. Skeie’s tweede boek, Jomfruen fra Norge, werd in 2012, gepubliceerd en ging over machtsallianties en gearrangeerde huwelijken in de 14e-eeuwse Scandinavische regio. Dit boek werd genomineerd voor de criticusprijs in de categorie non-fictie. In 2018 publiceerde Skeie het boek “Hvitekrist. Om Olav Haraldsson og hans tid” In 2019, ontving hij voor dit boek de Sverre Steen-prijs van de Noorse Historische Vereniging (Den norske historiske forening) voor uitmuntende verspreiding van de geschiedenis op hoog professioneel niveau.

Tore Skeie, Wolventijd De strijd om een Vikingrijk aan de Noordzee 336 bladz. uitg. Omniboek