Philip Glass’ opera Satyagraha, met Richard Croft als Gandhi die een geweldige cast leidt, is een weergave van Gandhi’s jaren in Zuid-Afrika, waarin hij sociale hervormingen door middel van geweldloosheid predikte.
De New York Times noemde Philip Glass ooit, ‘the most prolific and popular of all contemporary composers’. Glass componeerde een opera naar Coetzee’s roman ‘Waiting for the Barbarians’, hij componeerde ‘Einstein on the Beach’, ‘Satyagraha’ en een opera over Kafka’s ‘Proces’. Hij componeerde de muziek voor o.a. de films “Kundun” (1997), “The Hours” (2002) en voor “Notes on a Scandal” (2007). Philip Glass behoort duidelijk tot de invloedrijkste componisten en musici van de tweede helft van de 20ste eeuw. In zijn werk liet hij zich inspireren door beeldende kunstenaars, schrijvers en dichters. 
Om de Indiase muziek van Ravi Shankar om te zetten in Westerse muzieknotaties, ging hij in 1966 naar Noord-India en had hij contact met Tibetaanse vluchtelingen en met de dalai lama. Glass deed nieuwe ideeën op en mengde die tot een compleet nieuwe klank. Additieve ritmen en een tijdgevoel beïnvloed door Samuel Beckett, resulteerde in experimenteel theater. Glass vormde het Philip Glass Ensemble en speelde er mee in kunstgalerijen. ‘Music in Twelve Parts’ ontstond. Zijn eerste opera ‘Einstein on the Beach’, gemaakt samen met de theater avant-garde man Robert Wilson, werd uiteindelijk een trilogie. ‘Satyagraha’ over Mahatma Gandhi en zijn ervaringen in Zuid-Afrika werd het tweede deel, en ‘Akhnaten’, over de Egyptische farao Echnaton, werd het derde deel.
Satyagraha “vasthouden aan waarheid”, is een filosofie en grondbeginsel ontwikkeld door Mahatma Gandhi, die verband houdt met geweldloze protesten of burgerlijke protesten. Gandhi gebruikte de filosofie tijdens zijn strijd voor een onafhankelijk India en eerder in Zuid-Afrika. Het speelde onder andere een belangrijke rol tijdens de zoutmars, die volgens Gandhi geweldloos moest verlopen. Burgerlijke ongehoorzaamheid en boycots moesten de voornaamste wapens van zijn protestacties vormen.
De Bhagavad Gītā (letterlijk “Lied van de Heer”) vormt een onderdeel van een omvangrijk, episch gedicht genaamd de Mahābhārata (letterlijk: “Groot India”), geschreven door de wijze Vyāsa. Omdat het boek God als een persoon (de alomtegenwoordige Vishnu) vooropstelt, is de belangrijkste invloed van het boek terug te vinden in de bhakti-beweging zoals die te vinden is bij de Vaishnava’s in India en in het Westen. Krishna treedt hierbij naar voren als de belangrijkste manifestatie van God op aarde: als Bhagavān, de Hoogste Persoonlijkheid van God, de Heer van de Yoga (Yogīśvara). Niettemin wordt het boek ook wel omschreven als de Gītopaniṣad of Yogupaniṣad. Upanishad betekent “essentiële vedische filosofie” en hiermee wordt aangegeven dat de status van het boek, vergelijkbaar is met die van de Veda’s (de śruti).
Dit alles lag aan de basis van de opera, “Satyagraha”, een opera uit 1979, in drie bedrijven voor orkest, koor en solisten, van Philip Glass, op een libretto van Glass en Constance De Jong. Losjes gebaseerd op het leven van Mahatma Gandhi, vormt het, het tweede deel van Glass’ Portrettrilogie van opera’s over mannen die de wereld hebben veranderd, waaronder ook Einstein on the Beach en Achnaton vallen. De stijl van Glass kan grofweg worden omschreven als minimalistisch. De titel verwijst naar Gandhi’s concept van geweldloos verzet tegen onrecht. De tekst, uit de Bhagavad Gita, wordt gezongen in het oorspronkelijk Sanskriet.
“Satyagraha” werd gecomponeerd in opdracht van de stad Rotterdam, waar het voor het eerst op 5 september 1980, werd opgevoerd in de Schouwburg door de Nederlandse Opera , met het koor van het Rotterdams Conservatorium en het Utrecht Symphony Orchestra o.l.v. Bruce Ferden. De opera ging in première in Noord-Amerika in het Artpark in Lewiston , New York, op 29 juli 1981. Die productie werd later dat jaar gemonteerd in de Brooklyn Academy of Music. De opera werd datzelfde jaar ook opgevoerd door de Opera van Stuttgart (die in 1990 de volledige trilogie uitvoerde); deze productie werd opgenomen tijdens de revival in 1983 en uitgebracht op video.
Op 16 september 2014 werd een nieuwe productie opgevoerd in de Ekaterinburg State Academic Opera in Rusland. Het creatieve team bestond uit Thaddeus Strassberger (regie en decorontwerp), Mattie Ullrich (kostuumontwerp) en Oliver von Dohnányi (dirigent). Een nieuwe productie van Folkoperan en Cirkus Cirkör , geregisseerd door Tilde Björfors en gedirigeerd door Matthew Wood, ging op 31 oktober 2018 in première in het Harvey Theatre van de Brooklyn Academy of Music. Op 18 november 2018 ging ze in de Vlaamse Opera in première in een productie van regisseur en choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui, samen met scenograaf Henrik Ahr en kostuumontwerper, Jan-Jan Van Essche.
De hoofdrollen zijn Sonja Schlesin (Rachelle Durkin) (foto), Mahatma Gandhi (Richard Croft) (foto), Hermann Kallenbach (Kim Josephson) en Parsi Rustomji (Alfred Walker) en de opera is in drie akten, waarbij elke akte naar een belangrijke verwante culturele figuur verwijst. In Akte 1: Leo Tolstoy (Op het Kuru-veld van Justitie, Tolstoj boerderij (1910) & De gelofte (1906)), in Akte 2: Rabindranath Tagore (Confrontatie en redding (1896), Indiaas Advies (1906), Protest (1908)), en in Akte 3: Martin Luther King jr. (TheNewcastle march (1913)).
Deze nieuwe dvd werd opgenomen tijdens de productie van Glass’ opera in 2011 als onderdeel van de Met Opera’s Live in HD Series. De dvd bevat een boekje van 24 pagina’s met kleurfoto’s van de productie en bonusinterviews met Philip Glass, de coregisseur van de opera, Julian Crouch, leden van het Skills Ensemble en de koordirigent, Donald Palumbo. Er zijn ondertitels in het Engels, Duits, Frans en Spaans. De opera zelf wordt gezongen in het Sanskriet en veel van de tekst wordt visueel geprojecteerd.
Dante Anzolini (°1959), een dirigent van Italiaans-Argentijnse afkomst, studeerde naast muziek, wiskunde en hogere calculus aan de Nationale Universiteit van La Plata. Hij was van 1998 tot 2006, Associate Professor of Music aan het MIT (Massachusetts Institute of Technology) en dirigent van de MIT Symphony en Chamber Orchestras. Momenteel is hij muzikaal directeur van het orkest van het Teatro Argentino Opera Theater, in La Plata in Argentinië, en vaste gastdirigent van het Theater in Linz, Oostenrijk. In april 2008 en opnieuw in november 2011, dirigeerde hij “Satyagraha” in de Metropolitan Opera. Naast het uitvoeren van het standaard symfonisch en operarepertoire, is hij een pleitbezorger voor hedendaagse muziek en heeft hij een speciale interesse in het werk van Charles Ives. Sinds april 2017, dirigeert hij het Guayaquil Symphony Orchestra in Ecuador.
Philip Glass Satyagraha Richard Croft Rachelle Durkin Kim Josephson Alfred Walker Metropolitan Opera & Chorus Dante Anzolini dvd Orange Mountain OMM5010