Naast solosonates voor altviool, viool, cello, contrabas, fluit, harp, sonates (met piano) voor viool, altviool, cello, contrabas, gitaar, klarinet, hobo, Engelse hoorn, fagot, fluit, saxofoon, hoorn, althoorn, trompet, trombone en tuba, trio’s voor allerlei bezettingen, 7 strijkkwartetten en andere losse werken voor strijkkwartet, en kwintetten, een septet en een octet voor uiteenlopende bezettingen, componeerde Paul Hindemith tussen 1922 en 1924, 7 “Kammermusiken” op. 24, op. 36 en op. 46, voor piano, cello, viool, altviool, viola d’amore en orgel met 10 tot 12 instrumenten, of een groot kamerorkest.
Paul Hindemiths Kammermusik nr. 4 op. 36 (‘Vioolconcert’) uit 1925 bv. werd gecomponeerd voor een groter orkest dan de 3 andere, en telt 24 instrumentalisten. Kammermusik nr. 5 op. 36 (‘Altvioolconcert’) uit 1927, speelde de componist zelf in première. Hindemith was immers altviolist. In totaal voerde Hindemith dit werk de volgende 11 jaar, wel 85 keer uit. In een brief beschreef Hindemith de viola d’amore als “het mooiste dat je je qua klank kan voorstellen”. De componist werd verliefd op dit instrument en componeerde tussen 1927 en 1929, zijn Kammermusik nr. 6 op. 46 nr.1, met dit instrument in gedachten. Hindemiths laatste Kammermusik nr. 7, op. 46, nr.2, werd gecomponeerd in opdracht van het SWR Symphonieorchester, de Zuidwest-Duitse Radio van de publieke omroep van de Duitse deelstaten, Baden-Württemberg en Rijnland-Palts. De première werd live uitgezonden in 1928.
Wist u trouwens dat Hindemith in de jaren ’30, verschillende keren Caïro en ook Ankara bezocht? Hij accepteerde nl. een uitnodiging van de Turkse regering om toezicht te houden op de oprichting van een staatsconservatorium in Ankara in 1935, nadat Goebbels hem onder druk had gezet om verlof voor onbepaalde tijd aan te vragen bij de Berlijnse Academie. In Turkije was hij de leidende figuur bij de creatie van een nieuwe muziekpedagogiek als onderdeel van het hervormingsbeleid van de toenmalige president Mustafa Kemal Atatürk, en Hindemith leidde de reorganisatie van het Turks muziekonderwijs. Jonge Turkse musici beschouwden Hindemith dan ook als een “echte meester”. Bij zijn vertrek uit Turkije werd Hindemith opgevolgd door Eduard Zuckmayer (1890-1972) (foto), de broer van de bekende, Duitse schrijver, Carl Zuckmayer (1896-1977). 
In Ankara was nl. een gemeenschap ontstaan van verbannen Duitse wetenschappers en kunstenaars. Zuckmayer werd daar, op aanbeveling van Paul Hindemith, leraar op een opleiding voor muziekleraren, Musiki Muallim Mektebi, en aan het conservartorium Devlet. Hij werd dirigent van het schoolorkest en het madrigaalkoor en plaatsvervanger van Hindemith. Eduard Zuckmayer heeft zich, als muziekleraar en als musicus, decennialang bezig gehouden met de synthese van Turkse en westerse muziek. Hij vertaalde veel Duitse kinderliedjes en schoolliedjes in het Turks, zette traditionele Turkse volksmuziek om in meerstemmige koorzang, en vertaalde de tekst van het Turks volkslied İstiklâl Marşı in het Duits.
Deze opname van Paul Hindemiths complete werken voor fluit, door Stathis Karapanos en een indrukwekkend scala aan ondersteunende musici, toont zijn veelzijdigheid als componist. Hij schreef een sonate voor bijna elk instrument van het orkest, evenals soloconcerten voor sommigen van hen. Hij slaagde erin de kwaliteiten van elk instrument zowel qua klank als qua techniek optimaal te benutten, omdat hij ze zelf, soms op aanzienlijk niveau, beheerste. Naast composities voor professionele fluitisten schreef Hindemith ook werken voor kinderen en volwassen amateurs waarin de fluit een hoofdrol speelde. De uitvoerders/solisten zijn Stathis Karapanos (fluit), Jörg Widmann (klarinet), Stephan Schweigert (fagot), Celine Moinet (hobo), Marie-Pierre Langlamet (harp), Christopher Park (piano), Fil Liotis (piano), Philippe Bernold (fluit) en David Aaron Carpenter (viool).
Stathis Karapanos werd geboren in 1996 in Athene, Griekenland. Vastbesloten om vanaf zijn vijfde fluitsolist te worden, schreef hij zich op jonge leeftijd in aan het Nationaal Conservatorium in Athene en werd toegelaten tot de Nationale Muziekschool Lyubomir Pipkov in Sofia. Naast zijn studie speelde hij regelmatig met het Nationaal Jeugdorkest, won hij diverse internationale concoursen en trad hij op als solist met professionele orkesten. Hij ging in 2013, op 16-jarige leeftijd, naar de Hochschule für Musik Karlsruhe en studeerde in 2018 cum laude af. Hij onderhoudt nauwe banden met de universiteit, blijft optreden als vast lid van het Universiteitsorkest en brengt werken uit de compositieklas van Wolfgang Rihm in première, en speelt vaak zowel fluit als piccolo in het Staatstheater van Karlsruhe en in verschillende kamermuziekensembles. Karapanos heeft als solist opgetreden met tal van orkesten en ensembles, waaronder het Athens State Symphony Orchestra (Griekenland), FM Classic Radio Orchestra (Bulgarije), Ensemble Zeitlose Musik (Duitsland) en nog veel meer. 
Hij is ook actief als recitalist en voert momenteel een reeks duorecitals uit met Christoph Eschenbach op piano. Zijn onophoudelijke verlangen om inspiratie te zoeken en te verkennen heeft hem ertoe gebracht dwarsfluit, piccolo, alt-, bas- en contrabasfluiten te bespelen, in een scala aan hedendaagse stijlen, waaronder zelfs free jazz en hardrock. In 2016 werd Karapanos benoemd tot directeur van de afdeling Klassieke Muziek van het Santorini Arts Factory-festival. In 2017 werd hij uitgenodigd om eerste fluit te spelen bij het Greek Youth Symphony Orchestra onder leiding van Maestro Dionysis Grammenos, en kort daarna werd hij benoemd tot eerste solofluitist van het Athens State Symphony Orchestra, een functie die hij bekleedde tot hij aan zijn huidige studie begon bij Prof. Philippe Bernold aan het Conservatoire National Superieur in Parijs.
Tracklist:
Konzert for Woodwinds, Harp and Orchestra
8 Stücke für Flöte allein
Sonate für Flöte und Klavier
Kanonische Sonatine für zwei Flöten op. 31 Nr. 3
Echo for Flute and Piano
Enthusiasm for Flute and Viola
Abendkonzert for Flute and Strings
Paul Hindemith Complete Works For Flute Stathis Karapanos Jörg Widmann Stephan Schweigert Céline Moinet Marie-Pierre Langlamet David Aaron Carpenter Konzerthaus Berlin Chamber Orchestra Schleswig-Holstein Festival Orchestra Christoph Eschenbach Sayako Kusaka cd Ondine ODE1409-2