Roy Orbison (1936-1988) kwam in Vernon in Texas op de wereld als de lelijkste baby en groeide op tot een bleek, ziekelijk schraal jongetje met flaporen, hamsterwangen en een ziekenfondsbril. En dan plotseling, alsof hij uit het niets kwam, werd hij, nadat hij een grote hit schreef, geïnspireerd door Claudette, zijn (eerste) vrouw, voor The Everly Brothers, een wereldster, die een gigantisch imperium uitbouwde over melancholie en weemoed met de pijn daarvan in de stem. Met zijn eerste Nederlandstalige biografie over ’s werelds beroemdste donkere bril, zet Rudolf Hecke op een meer dan schitterende wijze, deze wereldster in een heel nieuw licht.
In de film, geïnspireerd op de musical “My Fair Lady”, neemt een rijke zakenman, Edward (Richard Gere), de prostituee Vivian (Julia Roberts) mee naar zijn hotel. Hij is zo gecharmeerd door haar dat hij haar voor zijn hele verblijf in Los Angeles inhuurt. Maar, ze leren veel van elkaar, nl. hoe hij een beter mens moet zijn en Vivian hoe zij ze zich als een dame moet gedragen. Ook neemt langzaamaan haar zelfvertrouwen toe en wil ze de prostitutie de rug toekeren. De twee worden verliefd op elkaar, maar een relatie tussen hen lijkt toch onmogelijk. “Oh, pretty woman” van Roy Orbison uit 1964, was de inspiratie voor de titel van die film…
Elvis Presley bestempelde Roy Orbison als de grootste zanger ter wereld, Barry Gibb van de Bee Gees vond zijn stem klinken als The voice of God, Bob Dylan schatte hem als zanger even hoog als de beroemdste operazangers, en zowel de Beatles als de Stones pikten zijn riffs. Linda Ronstadt nam “Blue Bayou” op (1977), Don McLean, “Crying” (1980) en Van Halen “Oh, pretty woman” (1981) en scoorden daarmee grote hits. Zelf scoorde Orbison samen met Emmylou Harris in 1980, weliswaar na lange tijd, alweer een hit met “That Loving You Feeling Again”, wat hem zijn eerste Grammy Award op leverde.
“Only the Lonely” (1960) was de eerste grote hit van Roy Orbison. “Oh, pretty woman”, dat hij samen met Bill Dees schreef, was een wereldwijde hit en haalde de eerste plaats in onder andere de Billboard Hot 100 (Verenigde Staten) en de UK Singles Chart (Groot-Brittannië). In 1991 kreeg Roy Orbison postuum de Grammy Award voor een live-uitvoering op het kabelnetwerk Home Box Office uit 1988. In 1999, kreeg het nummer een Grammy Hall of Fame Award en werd het op de lijst van de ‘500 Songs that Shaped Rock and Roll’ van de Rock and Roll Hall of Fame gezet. In 2004, zette het blad “Rolling Stone” het nummer op de 222e plaats op de lijst van ‘The 500 Greatest Songs of All Time’. Ook de single, “It’s over” uit 1964, werd trouwens geschreven door Orbison zelf en Bill Dees en werd geproduceerd door Wesley Rose op een arrangement van Bill Justis.
In de film “Blue Velvet” uit 1986, werd “In Dreams” uit 1963, van Roy Orbison geplaybackt door het karakter Ben (Dean Stockwell), waarop psychopaat Frank Booth (Dennis Hopper), die geobsedeerd is door het nummer, hem in elkaar slaat. Orbison, die niet wist dat het nummer gebruikt zou worden in de film, was verbaasd over de manier waarop regisseur David Lynch het gebruikte. Desondanks zorgde het voor een ommekeer in de carrière van Orbison, die in de jaren ’70 stil kwam te staan. Met “You Got It” scoorde Orbison in 1988, zijn eerste top 10-hit in 25 jaar…
Bijna 40 jaar na zijn overlijden blijft de erfenis van “The Big O,” fascineren. Want naast zijn ontelbare hits, waren er echter ook de tragedies. Zijn (eerste) vrouw, Claudette, kwam om bij een verkeersongeval en twee van zijn drie zonen bleven in een woningbrand in Hendersonville, Tennessee..! In 1969 huwde Orbison weliswaar met de van oorsprong 19-jarige, Duitse Barbara Anne Marie Wellhöner Jakobs (1950-2011) (foto). Orbison zelf overleed plotseling op 6 december 1988, als gevolg van een hartstilstand, bij zijn moeder thuis in Hendersonville, een voorstadje van Nashville. Hij was in voorbereiding van een wereldtournee! Zijn stoffelijk overschot werd begraven in een anoniem graf op de Westwood Village Memorial Park Cemetery in Los Angeles.
Al in 1965 was Orbison een wereldster met een platenverkoop, die de 30 miljoen had overschreden. Voorzien van een luistergids, is dit boek een biografisch meesterwerk, over een van de grootste artiesten die de rock-‘n-roll ooit heeft voortgebracht. Zijn platen blijven verkopen en zijn in aantal de 100 miljoen! ruim gepasseerd. Roy Orbison was en bleef een voorbeeld en inspiratie voor veel, veel artiesten. En dan te bedenken dat producer Jack Clement (Sun Records) ooit tegen hem zei; “Roy, you’re never gonna make it as a ballad singer”… In 1959, werd Clement ontslagen door Sam Phillips, de eigenaar van Sun Records. Zeker lezen. Niet te missen!
Rudolf Hecke (1961) (foto) is song schrijver, gitarist van Company of State, The God=doG, Pop In Wonderland, The Incredible Time Machine en De Havilland. Hij toerde met Melanie, Armand en Mariska Veres (Shocking Blue) en als muziekproducer is hij actief in zijn opnamestudio Studio Factasy. Hij publiceerde Gainsbourg (EPO, 2013), Parcours Gainsbourg (EPO, 2017) en De sixties. Seks! Drugs! Rock-’n-roll! Revolutie! (EPO, 2018).
Rudolf Hecke Roy Orbison. Het mysterie Met een nawoord van Delphine Lecompte 300 bladz. Uitgeverij Mammoet/Epo ISBN 9789462674615
https://www.stretto.be/2017/04/20/le-meilleur-et-le-pire-nieuw-boek-over-serge-gainsbourg/